A tía Marica

O magosto, Tempo cronolóxico

A tía Marica
encima da abada
espelicou
as castañas louradas.

Logo, no pote
de facer o caldo
botounas todas
puñado a puñado.

Botoulle fiúncho
sal e loureiro
e prendeulle lume
a aquel pote de ferro.

Cando ferveron
un pouco a cachón
botounas todas
dentro dun cribón.

Cando estiveron
ben frías e secas
aquelas castañas
que boíñas eran.

Tanto me souberon
tanto me gustaron
que dende aquel día
sempre me recordo
da tía Marica.

Con este recitado ou cantiga lémbrase a preparación das castañas cocidas no tempo do Magosto.

Recollido nos anos 30 por Marcelina Panete en Lavadores – Vigo

Érguete, maio, que tanto durmiches, pasou o burro e “tu” non o viches. M. Barrio – V. Risco. “Etnografía…” (máis…) Ler máis

Xaneiro, oveiro. Dito referente á gran cantidade de ovos que poñen as pitas en xaneiro. Fizolas, de Lugo (máis…) Ler máis

Abril, se por mal quere vir, aínda as portas da casa non deixa abrir. Abril, vaite a onde queiras e vente ó cubil. Teresa... Ler máis

Marzo marzal, pola mañá cara de can, ó mediodía barrigán e á noite como pola “mañán”. Teresa de Lérez (máis…) Ler máis

Entre Santos e Nadal perde a vella o seu caudal. Teresa de Lérez Ler máis

Unha sebe dura tres anos, un can, tres sebes, unha besta, tres cans, un home, tres bestas, e un corvo, tres homes. (máis…) Ler máis

O trece de Nadal, día de Santa Lucía, tira a noite e pon o día ó paso dunha galiña e por diante de... Ler máis

Polo San Xosé, bota a durmir un pé. Os días empezan a ser moi longos e hai que botar a sesta. Tareixa,... Ler máis

Ano novo, con ben veñas, como o sol entre as estrelas, os cabritos coas cabras e os años coas ovellas. M. Barrio –... Ler máis

¡E víndeo ver! ¡E víndeo ver! O vello Entroido que está teso e doído ó pé do carballo, sentado nun tallo ¡sen ter que facer! ¡E... Ler máis

BENVID@ A ORELLA PENDELLA