Esta é a noite,
este é o día,
este é o cu
da tía María.
O adulto colle a man do/a neno/a, que deberá estar aberta. Logo vai recitando a lengalenga ó tempo que alterna a man póndoa de palma cara arriba e de palma cara abaixo. No último verso dará un amago de azouta no cu do/a neno/a. Tamén se pode facer coa propia man do adulto.
Cortizas, Antón: ”Chirlosmirlos…”
Pon, pon, pon
a lancha de Beceiro,
pon, pon, pon
vira patas “pra” arriba,
pon, pon, pon,
cargada de carbón,
pon, pon, pon,
na ría de Ferrol.
Cando se di: “Pon, pon, pon” dánselle toques co dedo na palma da man do/a neno/a, no resto dos versos fánselle cóxegas tamén na man.
Cortizas, Antón: ”Chirlosmirlos…”
– Cu, cu.
– Tapa o cu
– Tápao “tu”,
tápao “tu”,
tápao “tu”.
Cando canta o cuco fáiselle o eco. O cuco di: “Cu, cu”, a persoa responde: “Tapa o cu” e o cuco retrúcalle: “Tápao tu, tápao tu, tápao tu”.
Ramón de Foz – Mariña Luguesa
Cinco lobiños ten a loba
brancos e negros detrás da “escoba”.
Cinco quería, cinco criaba
e a todos os cinco tetiña lles daba.
O adulto abanea a man cos cinco dedos estendidos diante do/a neno/a para que imite o aceno.
A pon, pon.
A pon, pon,
diñeiriño no bulsón.
Búscao aquí,
búscao alí.
O diñeiro está aquí.
O adulto fai que o/a neno/a forme unha cavidade coa palma dunha man e, coas puntas dos dedos da outra man xuntos en forma de piña, dálle golpiños na cavidade ó tempo que recita.
M. Barrio – Eladio Rodríguez: “Diccionario…”
Man morta, man morta,
vai petar á túa porta.
¡Pumba!
O adulto abanéalle a man ó/á neno/a , que a ten “morta”. Despois de “porta” dálle coa súa propia man un golpiño na cabeza.
