Tu e eu somos dous
– Tu e eu somos dous.
– E o can e o gato, “cuatro”.
– Tu e eu somos dous.
– E o can e o gato, “cuatro”.
Este dito serve para reforzar a unión entre dúas persoas (adulto e neno/a ou entre amigos/as) Unha vez que o dito é sabido por ambos os interlocutores, o propio é que un diga a primeira parte e o outro retruque coa segunda.
Xabi Xardón, da Limia
Esta é a casa que fixo Xan. Este é o millo que estaba na casa que fixo Xan. Este é o rato que... Ler máis
Ben falado! dedicounos o capítulo 110 o 19 de decembro de 2008. Ben falado! É un microespazo de cinco minutos... Ler máis
Este queixo queixolán. Esta boca pide pan. Este “narís” pis, pis. Estes ollos revirollos. Esta testa “testaruda”… ¡e este peliño de burra! Como no anterior,... Ler máis
Unha salve á lúa nova que non nos morda can nin cobra, que non nos caia dente nin moa. Muíños Ler máis
Salouco trouco, vaite de min e métete noutro. Díselle aos nenos/as cando teñen un salouco (impo). Moncho, de Castrelos – Vigo (máis…) Ler máis
Chorro morro meu real, saes ti pola porta real, sae sanuco rabo de cuco, sae labrar e sementar nas herbiñas de Portugal. M. Barrio M. Fabeiro Gómez: “Cancioneiro de... Ler máis
Choupín choupiñeiro, dime onde está o teu compañeiro. Dito referido á recolleita de cogomelos na comarca valdeorresa, onde a especie máis... Ler máis
Cuco de maio, cuco de abril, cóntame os anos que hei vivir. M. Barrio- I. Rielo: “Cancioneiro…” Ler máis
Vente, ventiño, vento mareiro, que se non vés non come o larpeiro. Vente, ventiño, vento mareiro, que se non vés non vén o barqueiro. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
O “cutelo” é bo, cinco “reás” custou, seis ben os vale, sete dan por el, o que traia oito e ofreza nove lévao por dez. M.... Ler máis
Deixa unha resposta