Novo
– ¿Quen cho dixo?
– Xan do Pixo,
cagou “pa” ti
e “pa” min non quixo.
Á unha, Virxe pura,
ás dúas, mans de Deus,
ás tres, San Andrés,
ás catro, San Ignacio,
ás cinco, pego un brinco,
ás seis, cantas os reis,
ás sete tira polo meu carrapichete,
ás oito, un biscoito,
ás nove, canta a burra e bebe,
ás dez, salta outra vez,
ás once, chama o conde,
ás doce lle responde:
“Paxariños a piar e as súas nais a voar”.
É unha canción para saltar á corda que pode ter uns 300 anos de antigüidade, pois a avoa da informante que no ano 2015 tería 105 anos, aprendeuna da súa bisavoa.
Loli Otero Conde, de Bamio – Vilagarcía de Arousa
Novo
Cabaliño que vas de a cabalo,
sete muxicas che peten no rabo.
Sete por riba,
sete por baixo,
alá vai (nome do neno/a) do cabalo abaixo.
Mari, de Cedeira – Redondela
¡Arríncate nabo,
que es do ano pasado!
Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse mentres lle din isto.
Carmen, de Santiso – Melide
Unha, dúas, tres,
Sancho, Perico e Andrés.
Para aprender a bailar o agarrado: danse tres pasos para adiante mentres se conta e unha volta, mentres se din os tres nomes.
Ana Outón, de Poio
Cando a gaivota está no mar,
colle o arado e vai arar.
Cando a gaivota está na terra,
colle a brosa e fende leña.
Cando as gaivotas voan sobre o mar, anuncian bo tempo e pódense facer labores fóra da casa, mais cando voan sobre a terra, é aconsellable realizar traballos a cuberto, como rachar leña nun alpendre, poñamos por caso, porque vai chover.
Alba, de Ribadeo
– ¿Cando cociches?
– Onte á noite.
– ¿E que fixeches?
– Un boliño.
– ¿E quen cho levou?
– Un ratiño.
– ¿E como ía?
– Co rabo dereito.
– ¿Imos a un preito?
Xógase cun pícaro/a pequeno/a. Mentres se vai preguntando e contestando, cada un mira ós ollos do outro sen moverse, e cando se di “¿Imos a un preito?”, cada un sopra contra a cara do outro. Trátase de non rir, o primeiro que ría, perde.
Fesguello, de Foz
Botón, botón
da bota boteira:
¡Chirivitón, vaite con ela!
Paxuriña Limón, de Comesaña – Vigo
A tía Gancha tiña a cunca furada
e a culler chamuscada.
Cando chegaba á boca,
xa non levaba nada.
Maika, de Bande
Roque, Roque, Roquetín,
dáme uns “socos” para min
“anque” sexan de ameneiro.
Xa chos “pagharei” cun peido.
Ángela Barros, de Seixo – Marín
Este sitio web utiliza cookies para que teñas mellor experiencia de usuario. Se continúas navegando considérase a aceptación da nosa política de cookies. Máis información.
ACEPTAR