Novo
– ¿Orella ou cacho?
– Orella.
– Tirar por “ella”.
– ¿Cacho ou orella?
– Cacho.
– Tira, “muchacho”.
O adulto cóllelle unha orella ó/ á neno/a e faille a primeira pregunta. Se responde “orella”, dálle un tironciño ó tempo que lle di: “Tira por ella”. Se di “cacho”, dille: “Tira, muchacho”. Despois, cambia de orella.
María A Pastoriza
Novo
– ¿Que horas son?
– As de onte por estas horas, se es burro/a cóntaas todas.
– Burro/a serei, pero en ti montei.
– Montar, montaches e no chao acabaches.
Emprégase cando alguén pregunta que hora é, o/a burlado/a retruca e volve ser burlado/a.
Xabi Xardón, da Limia
Novo
– Tu e eu somos dous.
– E o can e o gato, “cuatro”.
Este dito serve para reforzar a unión entre dúas persoas (adulto e neno/a ou entre amigos/as) Unha vez que o dito é sabido por ambos os interlocutores, o propio é que un diga a primeira parte e o outro retruque coa segunda.
Xabi Xardón, da Limia
Novo
– ¡Aaah!
– ¡Dixo o burro á mañá!
Emprégase cando alguén cae da burra, ou sexa, cando entende algo que para un era obvio ou moi evidente, e o expresa dicindo: “¡Aaah!”
Xabi Xardón, da Limia
Novo
Sete varas de pano pardo, madre,
escasa capa lle fan a un frade.
Ispa esa escasa capa parda, frade.
María Pepa, de Vedra
Molliña, molliña,
na túa cariña.
Mollón, mollón,
no teu carón.
Cóllense as mans do neno ou da nena e, con elas, acaríñanse alternativamente as súas fazulas e as nosas, moi suavemente ata que en “carón” se dá un golpe máis forte.
O golpe final, se o damos na nosa cara, tamén se pode completar baleirando as bochechas inchadas de aire. “Molliña” dise con “o” aberto pois é un diminutivo de “molle”, que é variante de “mol”.
Anxos, do Rosal
Novo
Aí vén Pedro Chosco
por baixo da porta
“dicíndolle” ás nenas
que pousen a roca.
Tamén vén Antón
e dilles que non,
que fíen as nenas
para o seu camisón.
Anxo, de Santiago de Compostela
Novo
Ai, o meu meniño pequeno.
Ai, heino de mandar á escola.
Ai, heille de comprar un “trompo”,
ai, e mais unhas castañolas.
Pedriño chosco,
xa podes marchar,
e déixame as nenas,
que queren fiar.
Anxo, de Santiago de Compostela
Novo
“Pra” min, “pra” vós,
“pra” a filla do rei
(casada con “mi”, casada con vós,)
(merda “pra mi”, merda “para” vós,).
¿En quen escolledes?
Vostedes, vosoutros, vós.
A/O nena/o a quen lle tocaba dicía o nome doutra/o nena/o do grupo, Andrea, por exemplo, e esta xa non quedaba.
Anxos, do Rosal
Manxurriña, manxurriña,
come pan e ceboliña
¿Ves o gato no unto?
Escapa que che apunto.
Comézase facéndolle cóxegas na palma da man á/ó nena/o e cando se di “¿Ves o gato no unto?”, sinálase ó teito e no “Escapa que che apunto”, dáselle unha palmadiña na man á/ó nena/o.
Sabela, da Pontenova- Lugo
Novo
Pedriño Chosco estaba na cama.
Entráballe o sol por unha “ventana”
e pola outra entráballe o vento.
Pedriño Chosco estaba contento.
Díselle ó/á neno/a cando aínda está na cama acabado/a de espertar.
Anxo, de Santiago de Compostela
