Pedra, pedriña
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao compañeiro ou compañeira da dereita ao tempo que se di o recitado. A continuación, seguindo o mesmo ritmo, cadaquén pasa a que acaban de deixarlle diante e así sucesivamente. É un xogo de colaboración moi divertido.
Veiga, Paco “O libro dos xogos…”
Queres que che faga a boaventura? A boaventura que Deus che ha de dar, se che pica a mosca terás que rascar. O adulto... Ler máis
Na banda de aló do río, ten meu pai un castiñeiro que dá castañas en maio, uvas brancas en xaneiro. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
Brasa, brasa, cada un para a súa casa… M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro…” Ler máis
– Corvo queimado, que levas no rabo? – Leite mazado. – Quen cho dou? – A María do Coucou. – Con que lle deches? –... Ler máis
Caracol, col, col, bota os cornos ó sol que a túa nai e o teu pai os botaron en Ferrol. Roberto – Ponte... Ler máis
Tantarantán, tarantán tarantiña, o que non come non ten barriguiña. Tantarantán, tantarantán, tantarantola o que non come non ten barrigola. M. Barrio –... Ler máis
– Puñín, puñín. – Puñín, puñín. – ¿Quen está dentro? – Xan do Convento. – ¿Quen está fóra? – Xan da Gaiola. – O que... Ler máis
Vacalouriña, voa, voa, heiche dar pan e cebola. A cebola está no lar e o panciño no altar. Vacalouriña, ¡pom! Agustín Bernárdez: “A nosa... Ler máis
Este foi á praza e non trouxo nada, este foi á praza e trouxo un peixe, este lavouno, estre fritiuno e este, coma... Ler máis
Deixa unha resposta