Pedra, pedriña
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao compañeiro ou compañeira da dereita ao tempo que se di o recitado. A continuación, seguindo o mesmo ritmo, cadaquén pasa a que acaban de deixarlle diante e así sucesivamente. É un xogo de colaboración moi divertido.
Veiga, Paco “O libro dos xogos…”
Paxarela, pousa, pousa, que che hei de dar unha cousa. M. Barrio – A. Mª de la Iglesia. “El idioma…” Pousa, pousa, María... Ler máis
Donosiña, bonitiña, garridiña, vaite para a túa casiña, bonitiña. Deixa a miña que é feíña. M. Barrio – J. Pérez Ballesteros: “Cancionero…” (máis…) Ler máis
– Cu, cu. – Tapa o cu – Tápao “tu”, tápao “tu”, tápao “tu”. Cando canta o cuco fáiselle o eco. O cuco di:... Ler máis
Estando a silva no seu lugar chegou a amora para a pillar. A amora na silva, a silva no valo, o valo no chan, e o... Ler máis
Pola rúa de abaixo pasan dous ratos; un deles leva bisos e o outro refaixos. (Cambio de persoa) Pola rúa do medio van dous leiróns, un... Ler máis
Pan, queixo, auga, viño e touciño, touciño, touciño… Cando se di “touciño” dáselle rapidez á corda ata que perda o/a neno/a. Cóntase o número de veces que... Ler máis
Unha, dúas, tres, Sancho, Perico e Andrés. Este recitado serve para aprender a bailar agarrado: danse tres pasos para adiante mentres... Ler máis
Unha e unha, dúas; quero filloas das túas. Dúas e dúas, catro; ben postiñas no prato. Catro e catro, oito; dáme tamén biscoito. Oito e... Ler máis
Vente, ventiño, vento mareiro, que se non vés non come o larpeiro. Vente, ventiño, vento mareiro, que se non vés non vén o barqueiro. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
Pedro Miñol tiña unha col. Veu a cabra e comeu a col. Veu o pau e pegoulle á cabra. Veu o lume... Ler máis
Deixa unha resposta