Pedra, pedriña
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao compañeiro ou compañeira da dereita ao tempo que se di o recitado. A continuación, seguindo o mesmo ritmo, cadaquén pasa a que acaban de deixarlle diante e así sucesivamente. É un xogo de colaboración moi divertido.
Veiga, Paco “O libro dos xogos…”
Di a ra: – ¡Casar, casar, casar! Responde o sapo: – ¡ E o pan, e o pan, e o... Ler máis
Aló arriba, non sei onde, hai non sei que santo que rezándolle non sei que gánase non sei canto. Dise cando alguén vai... Ler máis
Unha vella tiña un can debaixo da cama onde ela durmía. (bis) O can ladraba: guau, guau. e a vella non se... Ler máis
Tris, tras, a estopa urdirás co pé para adiante co cu para atrás. M. Barrio – J. Pérez Ballesteros: “Cancionero…” Ler máis
Estando a silva no seu lugar chegou a amora para a pillar. A amora na silva, a silva no valo, o valo no chan, e o... Ler máis
Gancho reviragancho, que tanto revigarancheaches, deixa que te desreviraganchee con este desreviraganchiño que teño para desreviraganchear ganchos reviragancheados nas ramas do carballal. Ler máis
Vacalouriña, voa, voa, heiche dar pan e cebola. A cebola está no lar e o panciño no altar. Vacalouriña, ¡pom! Agustín Bernárdez: “A nosa... Ler máis
Reirrei, ¿cantos anos vivirei? Vinte e cinco, non o sei. Un, dos, tres… M. Barrio F. Lanza: “Falan…” (máis…) Ler máis
Se vou a Bueu nun bou vou. Se non vou a Bueu nun bou non vou. Ler máis
Chirlosmirlos, vaite de aí que esta nena bonita non é para ti. Cortizas, Antón: ”Chirlosmirlos…” Ler máis
Deixa unha resposta