Pedra, pedriña
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao compañeiro ou compañeira da dereita ao tempo que se di o recitado. A continuación, seguindo o mesmo ritmo, cadaquén pasa a que acaban de deixarlle diante e así sucesivamente. É un xogo de colaboración moi divertido.
Veiga, Paco “O libro dos xogos…”
¡Tecelán, tecelán, dálle a volta ó batán! Ler máis
Na miña vida tal vin: na feira de mentiráns unha cadela con pitos, unha galiña con cans. M. Barrio – J. casal y... Ler máis
Alto cabalo que vas para Leiro, que levas a filla de Pepe o leiteiro. Eva Otero, Rianxo Ler máis
– Ten tinta, Antón? – Tinta Antón ten. Ler máis
Unha pega merga, reborderga, gorda, rebirigorda, acotobelada e xorda cría pegos mergos, rebordergos, gordos, rebirigordos, acotobelados e xordos. Se non criase pegos mergos, rebordergos, gordos, rebirigordos, acotobelados... Ler máis
– Pita cega, ¿que perdiches? – Unha agulla e un dedal. – Dá tres voltas ó redor que xa os atoparás. Unha, dúas... Ler máis
Landrusiño foi ó viño. Rompeu o xerro polo camiño. Pobre do xerro, pobre do viño, pobre do cu de Landrusiño. San Pedro – Cangas (máis…) Ler máis
Bate, meu leite, na cántara nova con tres pelouriños e mais o da roda. Este dito acompaña o labor de bater o leite... Ler máis
– Compañeiro, sei tocare. – Compañeiro, ¿que sabes tocare? – Sei tocare o gaitieiro. – ¿Como se toca o gaitieiro? – Chirulí, chirulí, chirulí,... Ler máis
Unha vella tiña un can debaixo da cama onde ela durmía. (bis) O can ladraba: guau, guau. e a vella non se... Ler máis
Deixa unha resposta