Pedra, pedriña
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao compañeiro ou compañeira da dereita ao tempo que se di o recitado. A continuación, seguindo o mesmo ritmo, cadaquén pasa a que acaban de deixarlle diante e así sucesivamente. É un xogo de colaboración moi divertido.
Veiga, Paco “O libro dos xogos…”
¡E víndeo ver! ¡E víndeo ver! O vello Entroido que está teso e doido ó pé do carballo, sentado nun tallo ¡sen ter que facer! ¡E... Ler máis
– Vexo, vexo… – ¿Ti que ves? – Vexo unha cousa que… (1ª pista; p.e.: é de cor…) – … – ¿Empeza pola... Ler máis
– Canto son cinco e cinco? – Dez. – Fáltache a albarda, que burro xa es. Cristalina, de Parderrubias – Ourense Ler máis
Que pensarei con esta (sinalando a fronte) para encher este (estómago) para que non traballe este nin este (os brazos). Rézase persignándose. Ler máis
– Malandrán me vou, malandrán me veño, e o meu cordeiriño na corte o teño. – Mariquiña, ¿que estás facendo? – Estou peneirando. – Malandrán… –... Ler máis
– Ten tinta, Antón? – Tinta Antón ten. Ler máis
– ¿Nesta casiña hai lume? – Naquela, que hai fume. Ler máis
Novo Santa Lucía, morreu miña tía. Dáballe papas, non as quería. Dáballe leite, que ben o lambía. Anxo, de Orro – Noia (máis…) Ler máis
Á unha, sae a Lúa, ás dúas, sae o Sol, ás tres, ti ben o ves, ás catro, non sei canto, ás cinco,... Ler máis
Dedín, dediño, todo borriquiño, cando o rei por aquí pasou todas as aves convidou menos unha que quedou e esta tivo gran pesar porque o... Ler máis
Deixa unha resposta