Pedra, pedriña
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao compañeiro ou compañeira da dereita ao tempo que se di o recitado. A continuación, seguindo o mesmo ritmo, cadaquén pasa a que acaban de deixarlle diante e así sucesivamente. É un xogo de colaboración moi divertido.
Veiga, Paco “O libro dos xogos…”
Esperta, pé que vén San Tomé cun carro de toxos queimar este pé. Abanéase o pé do neno/a cando se lle dorme para... Ler máis
– Decodín, decodán, delavera, veraván. Dende o pazo ata a cociña ¿cantos dedos tes enriba? – Catro. – Se dixeses cinco nin perdías nin gañabas, nin... Ler máis
Chin, chon, caravillón. Dito para acompañar o abaneo da randeeira. Meninheira, de Pontevedra Ler máis
Nun café rifaron un gato, un, dous, tres e catro. Un, dous e tres, zapatiño inglés. A ver a quen lle toca o número... Ler máis
Este olliño pimpilín. Este olliño pimpilán. Este nariz narizán. Esta boca pide pan. Este queixo non llo dá. ¡Arríncate, cabalán! Mentres di o recitado, o... Ler máis
“Por la señal” do papo real, comín touciño e fíxome mal. Papús, papús, amén, Jesús. (máis…) Ler máis
Estando a silva no seu lugar chegou a amora para a pillar. A amora na silva, a silva no valo, o valo no chan, e o... Ler máis
Don Xulián foi á misa; veu un can e comeulle a camisa. Marcha can, que non é pan, que é camisa de Don Xulián. Concha García: “Para... Ler máis
Pasa, Perico, pasa, Monteiro, polas portas dos carabineiros. O de diante corre moito. O de atrás aí quedará. Ler máis
“Padrenuestro, que estás en los cielos”. Ábreme a porta que traio xurelos. Helena de Soutomaior. Ler máis
Deixa unha resposta