Detrás do outeiro
de Pedra Furada
había unha vella
que cortaba a viña
que o vello plantara.
E veu o lobo
que comeu a vella
que cortou a viña
que o vello plantara
detrás do outeiro
de Pedra Furada.
E veu o cazador
que matou o lobo
que comeu a vella
que cortou a viña
que o vello plantara
detrás do outeiro
de Pedra Furada.
Non hai uns personaxes fixos. Cadaquén vai dicindo o que se lle ocorre.
Salomé, de Porto do Son
– Gato, ¿dásme o rabo?
– Se me dás leite.
– Vaca, ¿dásme leite
pra lle dar ó gato
pra que me dea o rabo?
– Se me dás herba.
– Herbeira, ¿dásme herba
pra lle dar á vaca
pra que me dea leite
pra lle dar ó gato
pra que me dea o rabo?
– Se me dás auga.
– Pozo, ¿dásme auga
pra lle dar á herbeira,
pra que me dea herba,
pra lle levar á vaca,
pra que me dea leite,
pra lle dar ó gato
pra que me dea o rabo?
– Se quere o mozo.
– Mozo, ¿dásme o pozo
pra que me dea auga
pra lle dar á herbeira
pra que me dea herba
pra lle dar á vaca
pra que me dea leite
pra lle dar ó gato
pra que me dea o rabo?
Camilo Neira, de San Miguel de Sarandón – Vedra
Estando a silva
no seu lugar
chegou a amora
para a pillar.
A amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan,
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando a amora
no seu lugar
chegou a mosca
para a pillar.
A mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando a mosca
no seu lugar, chegou o galo
para a pillar.
O galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan,
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando o galo
no seu lugar
chegou o raposo
para o pillar.
O raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando o raposo
no seu lugar, chegou o can
para o pillar.
O raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando o can
no seu lugar,
chegou o pau
para lle dar.
O pau no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando o pau
no seu lugar,
veu o lume
para o queimar.
O pau no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando o lume
no seu lugar,
veu a auga
para o apagar.
A auga no lume,
o lume no pau,
o pau no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando a auga
no seu lugar
veu o boi
para a beber.
O boi na auga,
a auga no lume,
o lume no pau,
o pau no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Estando o boi
no seu lugar
chegou a morte
para o matar.
A morte no boi,
o boi na auga,
a auga no lume,
o lume no pau,
o pau no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan
e o chan, como é duro,
de todo ten man.
Margarita Fernández e Julia Crespo, de Bermés – Lalín
Era un vello e plantou unha viña,
luns e martes
de madrugada,
tras do outeiro
da pena furada.
Vén a cabra e roeu a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vaise o can e matou a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vén o pau e matou o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vaise o lume e queimou o pau
que matara o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vén a auga que matou o lume
que queimara o pau
que matara o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vaise o boi e bebeu a auga
que matara o lume
que queimara o pau
que matara o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vén a corda e prendeu o boi
que bebera a auga
que matara o lume
que queimara o pau
que matara o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vaise o rato e rilou a corda
que prendera o boi
que bebera a auga
que matara o lume
que queimara o pau
que matara o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Vén o gato e matou o rato
que rilara a corda
que prendera o boi
que bebera a auga
que matara o lume
que queimara o pau
que matara o can
que matara a cabra
que roera a viña
que o vello plantara,
luns e martes (etc.)
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Pedro Miñol tiña unha col.
Veu a cabra e comeu a col.
Veu o pau e pegoulle á cabra.
Veu o lume e queimou o pau.
Veu a auga e apagou o lume.
Veu a vaca e bebeu a auga.
Veu a corda e atou a vaca.
Veu o rato e rilou a corda.
Veu o gato e comeu o rato.
Veu o can e comeu o gato.
Can no gato, gato no rato,
rato na corda, corda na vaca,
vaca na auga, auga no lume,
lume no pau, pau na cabra, cabra na col…
¡Pero quen perdeu a col foiche Pedro Miñol!
Avoa Mamalela, de Corme
Esta é a casa que fixo Xan.
Este é o millo
que estaba na casa que fixo Xan.
Este é o rato
que comeu o millo
que estaba na casa que fixo Xan.
Este é o gato
que cazou o rato
que comeu o millo
que estaba na casa que fixo Xan.
Este é o can
que perseguiu o gato
que cazou o rato
que comeu o millo
que estaba na casa que fixo Xan.
Esta é a vaca
que escornou o can
que perseguiu o gato
que cazou o rato
que comeu o millo
que estaba na casa que fixo Xan.
Unha vella tiña un can
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O can ladraba: guau, guau.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un gato
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O gato miañaba: miau, miau.
O can ladraba: guau, guau.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un rato
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un galo
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O galo cantaba: quiquiriquí.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña unha ovella
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
A ovella meaba: beeeeebeee.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
O galo cantaba: quiquiriquí.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un boi
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O boi bruaba: muuu, muuu.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
O galo cantaba: quiquiriquí.
A ovella meaba: beeeeebeee.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un porco
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O porco roñaba: oiiii, oiiii.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
O galo cantaba: quiquiriquí.
A ovella meaba: beeeeebeee.
O boi bruaba: muuu, muuu.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un burro
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O burro orneaba: iaaaa, iaaaa.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
O galo cantaba: quiquiriquí.
A ovella meaba: beeeeebeee.
O boi bruaba: muuu, muuu.
O porco roñaba: oiiii, oiiii.
e a vella non se decataba.
Unha vella tiña un lobo
debaixo da cama onde ela durmía. (bis)
O lobo ouveaba: auuu, auuu.
O can ladraba: guau, guau.
O gato miañaba: miau, miau.
O rato chiaba: iiiii, iiiii.
O galo cantaba: quiquiriquí.
A ovella meaba: beeeeebeee.
O boi bruaba: muuu, muuu.
O porco roñaba: oiiii, oiiii.
O burro orneaba: iaaaa, iaaaa.
O lobo ouveaba: auuu, auuu
e a vella ¡por fin se decataba!
E así dicía:
“¡Mal raio te parta can
que mal agradeces
o pan que che dan!” (bis)
Debaixo da figueira
da tía Xoldeirona
hai un pobre cego
tocando a zanfona.
Debaixo da figueira
da tía Xoldeirona
hai un pobre cego
tocando a zanfona.
– Compañeiro, sei tocare.
– Compañeiro, ¿que sabes tocare?
– Sei tocare o gaitieiro.
– ¿Como se toca o gaitieiro?
– Chirulí, chirulí,
chirulí, chirulí, chiruliro.
– O gaiteiro.
– Compañeiro, sei tocare.
– Compañeiro, ¿que sabes tocare?
– Sei tocare o tamborileiro.
– ¿Como se toca o tamborileiro?
– Tamparrantán
– O tamborileiro.
– Chirulí, chirulí,
chirulí, chirulí, chiruliro.
– Compañeiro, sei tocare.
– Compañeiro, ¿que sabes tocare?
– Sei tocare o bomboeiro.
– ¿Como se toca o bomboeiro?
– Pom, pom.
– O bomboeiro.
– Tamparrantán
– O tamborileiro.
– Chirulí, chirulí,
chirulí, chirulí, chiruliro.
M. Barrio
