Para aloumiñar as orellas
Novo
– ¿Orella ou cacho?
– Orella.
– Tirar por “ella”.
– ¿Cacho ou orella?
– Cacho.
– Tira, “muchacho”.
O adulto cóllelle unha orella ó/ á neno/a e faille a primeira pregunta. Se responde “orella”, dálle un tironciño ó tempo que lle di: “Tira por ella”. Se di “cacho”, dille: “Tira, muchacho”. Despois, cambia de orella.
María A Pastoriza
O muíño a moer
e os ratiños a comer.
Collinos polo rabo
e boteinos no tellado.
Collinos pola orella
e boteinos á canella.
Ó dicir collinos polo rabo, túrraselle polo pelo ó/á neno/a e ó dicir collinos pola orella, turraselle da orella.
María Carmen Pérez, de San Cristovo de Cea
Orella pendella,
vai á leña,
se non vés de hora,
durmirás fóra
cos canciños
da túa dona.
M. Barrio – Revista Nós: “Arquivo…”
Orelliña, vaite á leña.
Que chova, que neve,
non veñas sen ela.
A persoa maior colle cos dedos a orelliña do/a neno/a e abanéalla mentres recita.
M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…”
– Isto que son orellas ou campás?
– Campás.
– As campás hai que tocalas ¡Din, dan! ¡Din,dan!
– Isto que son orellas ou campás?
– Orellas.
– As orellas hai que comelas ¡Ñam, ñam, ñam, ñam!
O adulto pregúntalle ó/á neno/a mentres lle colle as orellas coas mans. Se a resposta é “campás” abanéalle a cabeza (din,dan). Se a resposta é “orellas” fai coma quen que llas come. Primeiro unha e despois a outra.
As cabras de Xan Barbeiro
todas van por un raseiro;
unhas brancas e outras negras
e outras monas das orellas.
M. Rico: “Tantarantán…”
Polo curral do tío Pedro
pasa o can do tío Miguel
cunhas polainas repenicadas,
repenicadas de papel.
Igual que nas anteriores pero cando di “repenicadas” repenícase coa orella coma se fose unha campá.
