Cantámosche os “reises”,
guedellos de cabra,
cantámosche os “reises”,
non nos deches nada.
Cando na véspera do día de Reis se cantan os reis polas portas e nunha casa non dan nin tan sequera un pataco ou un chourizo, cántaselles esta copla.
María Luísa Pérez, de Suegos-Pol
Xaneiro, oveiro.
Dito referente á gran cantidade de ovos que poñen as pitas en xaneiro.
Fizolas, de Lugo
A tía Marica
encima da abada
espelicou
as castañas louradas.
Logo, no pote
de facer o caldo
botounas todas
puñado a puñado.
Botoulle fiúncho
sal e loureiro
e prendeulle lume
a aquel pote de ferro.
Cando ferveron
un pouco a cachón
botounas todas
dentro dun cribón.
Cando estiveron
ben frías e secas
aquelas castañas
que boíñas eran.
Tanto me souberon
tanto me gustaron
que dende aquel día
sempre me recordo
da tía Marica.
Con este recitado ou cantiga lémbrase a preparación das castañas cocidas no tempo do Magosto.
Recollido nos anos 30 por Marcelina Panete en Lavadores – Vigo
Polo San Xosé,
bota a durmir un pé.
Os días empezan a ser moi longos e hai que botar a sesta.
Tareixa, de Naraío – San Sadurniño
O trece de Nadal,
día de Santa Lucía,
tira a noite e pon o día
ó paso dunha galiña
e por diante de xaneiro,
ó paso dun carneiro.
Este dito fala de como empeza a medrar a duración do día moi pouquiño a pouco a partir do trece de decembro e de como a partir de xaneiro, esta medra faise máis evidente.
Paula, do Condado
Unha sebe dura tres anos,
un can, tres sebes,
unha besta, tres cans,
un home, tres bestas,
e un corvo, tres homes.
Un can dura tres anos:
tres anos de can novo,
tres anos de bo can,
tres anos de can vello
e tres anos de lacazán.
Pilar Baxoi de Guitiriz
Febreiriño corzo,
cos seus vinte e oito,
se dura máis catro,
non queda can nin gato,
nin rato dentro do burato.
Esther, de Ourense
Marzo marzal,
pola mañá cara de can,
ó mediodía barrigán
e á noite como pola “mañán”.
Teresa de Lérez
Abril, se por mal quere vir,
aínda as portas da casa non deixa abrir.
Abril,
vaite a onde queiras
e vente ó cubil.
Teresa de Lérez
