Novo
Aí vén Pedro Chosco
por baixo da porta
“dicíndolle” ás nenas
que pousen a roca.
Tamén vén Antón
e dilles que non,
que fíen as nenas
para o seu camisón.
Anxo, de Santiago de Compostela
Novo
Ai, o meu meniño pequeno.
Ai, heino de mandar á escola.
Ai, heille de comprar un “trompo”,
ai, e mais unhas castañolas.
Pedriño chosco,
xa podes marchar,
e déixame as nenas,
que queren fiar.
Anxo, de Santiago de Compostela
Rebe, rebe, reberrola,
¿quen te ha de calentare?
Túa nai vai no muíño
e teu pai vaina “buscare”.
O apelativo cariñoso “reberrola” pode significar segundo pescudas do informante:
1. Cativa de pouco tempo, e xa que logo, engurradiña. Viría de reberse, que pode significar Engurrarse a pel facendo pregas.
2. Meniña de pelo rizo ou de punta. Sería un hipocorístico do antropónimo céltico Reburro/Reburra (con variantes Reburrino/Reburrina), que significa iso mesmo.
Casdeiro, de Andabao – Boimorto
Home que estás detrás da porta cos pés na lama,
vaite de aquí, que está o pai do neno na cama.
Iria, da Coruña
Ven, sonín, ven
polo carqueixedo.
Ven, sonín, ven
e durme
esta nena.
Hai un dito relacionado con este arrolo que se lles di ós/ás nenos/as cando teñen sono: “Anda por aí o carqueixedo”.
Luz López Correa, de Neira de Rei – Baralla
Arronrón,
cascarrón.
A mamá,
na vendima.
O papá,
no carbón.
Cántase facendo énfase nas consoantes para durmir os pequenos.
Mercedes Fernández Rodríguez, do Saviñao
E, neniña, e,
zapato no pé.
Papá vai na vila
buscar o café.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
E, neniño, e,
zapato no pé.
Sardiña salgada
“pró” noso Xosé.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
E, neniña, e,
que che hei dar o té
e mais as papiñas
nun cacharolé.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Rou, rou, xouxigou,
ti que vas
e eu que vou.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Rivi, rivi, rivirola,
se non queres calar, chora.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
