Recitados diversos
– Tu e eu somos dous.
– E o can e o gato, “cuatro”.
Este dito serve para reforzar a unión entre dúas persoas (adulto e neno/a ou entre amigos/as) Unha vez que o dito é sabido por ambos os interlocutores, o propio é que un diga a primeira parte e o outro retruque coa segunda.
Xabi Xardón, da Limia
Novo
Pedriño Chosco estaba na cama.
Entráballe o sol por unha “ventana”
e pola outra entráballe o vento.
Pedriño Chosco estaba contento.
Díselle ó/á neno/a cando aínda está na cama acabado/a de espertar.
Anxo, de Santiago de Compostela
¡Arríncate nabo,
que es do ano pasado!
Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse mentres lle din isto.
Carmen, de Santiso – Melide
Unha, dúas, tres,
Sancho, Perico e Andrés.
Para aprender a bailar o agarrado: danse tres pasos para adiante mentres se conta e unha volta, mentres se din os tres nomes.
Ana Outón, de Poio
Landrusiño
foi ó viño.
Rompeu o xerro
polo camiño.
Pobre do xerro,
pobre do viño,
pobre do cu
de Landrusiño.
San Pedro – Cangas
Eu tiña dez canciños.
Un non come nin bebe,
non me quedan máis que nove.
Dos nove que me quedaban,
un comeu un biscoito,
non me quedan máis que oito.
Dos oito que me quedaban
un comeu un molete,
non me quedan máis que sete.
Dos sete que me quedaban
un levouno el rei,
non me quedan máis que seis.
Dos seis que me quedaban,
un matouse dun brinco,
non me quedan máis que cinco.
Dos cinco que me quedaban
un matouse dun salto,
non me quedan máis que catro.
Dos catro que me quedaban
un tragou un bisté,
non me quedan máis que tres.
Dos tres que me quedaban
un morreu do sol,
non me quedan máis que dous.
Dos dous que me quedaban,
un morreu dun susto,
non me queda máis que un.
Este can que me quedaba
matoumo un becerro,
non me queda ningún “perro”.
Ricardo Pérez: “Xogos populares en Galicia…”
– Como che vai, Sindo?
– Ás veces chorando,
ás veces rindo.
Geni e Elena, de Alxén – Salvaterra
– Por que non te cociches, verza?
– Porque non me revolviches, besta.
Dise para aprender que as verzas hainas que revolver para que cozan.
Rosa, de Poio, recollido en Vilanova de Arousa
Seradela vai,
seradela vén,
picotaso vai,
picotaso vén,
sssssssssssss
Cántase cando se vai coas vacas para que pensen que hai moscas e escapen para a casa no verán.
María, de Baredo – Baiona
Unha e unha, dúas;
quero filloas das túas.
Dúas e dúas, catro;
ben postiñas no prato.
Catro e catro, oito;
dáme tamén biscoito.
Oito e oito, dezaseis;
trinta e dous pasteis.
Ponos nuha bandexa
e que ninguén os vexa.
Roberto Mellid, de Miño
