– Fuches á voda?
– Fun, fun.
– Viches a noiva?
– Vin, vin.
– E que facía?
– Bordaba e cosía.
– En que pano?
– No verde dourado.
– Imos aló, que nos faga un saio.
A musiquiña desta conversa repite a melodía do cantar típico dos cucos e semella unha conversa entre dúas destas aves.
Lanuxos, de Bedús – Friol
Costureiriña garrida,
¿mañá chove ou vai bo día?
Ponse a costureiriña ou xoaniña na palma da man e recítase o dito. Se voa, vai estar bo día e se non voa, malo.
Arabella
Arau, arau,
cabeza de pau,
chufla, carolo,
con tripas e todo.
Dise cando os araos (aves mariñas) están na superficie do mar, flotando na auga. Unha vez rematada a canción, mergúllanse no mar para pescar algún peixe. “Chuflar” significa mergullarse, e “carolo” é un tipo de arao. Cando volven saír á superficie, repítese o dito para que volvan mergullarse.
Santiago González Calvo, “Guito”, de Guixar – Vigo
Vacalouriña, voa, voa,
heiche dar pan e cebola.
A cebola está no lar
e o panciño no altar.
Vacalouriña, ¡pom!
Agustín Bernárdez: “A nosa memoria- Marín”
Catro aves escollidas
son as que pasan o mar:
o cuco e mais a andoriña,
a rula e o paspallás.
M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…”
