O verán

As estacións, Tempo cronolóxico

Xa nace o trigo,
xa temos pan.
Xa canta o cuco,
xa temos “vran”.

M. Barrio – X. Ramón e Fernández Oxea: “Cancionero y refranero de Corme”.

Érguete, maio, que tanto durmiches, pasou o burro e “tu” non o viches. M. Barrio – V. Risco. “Etnografía…” (máis…) Ler máis

Unha sebe dura tres anos, un can, tres sebes, unha besta, tres cans, un home, tres bestas, e un corvo, tres homes. (máis…) Ler máis

Hoxe é luns, mañá é martes, corta feira logo vén, de mañá en oito días éche a semana que vén. M. Barrio – R.... Ler máis

Cantámosche os “reises”, guedellos de cabra, cantámosche os “reises”, non nos deches nada. Cando na véspera do día de Reis se cantan os... Ler máis

Un can dura tres anos: tres anos de can novo, tres anos de bo can, tres anos de can vello e tres anos... Ler máis

Ano novo, con ben veñas, como o sol entre as estrelas, os cabritos coas cabras e os años coas ovellas. M. Barrio –... Ler máis

Entre Santos e Nadal perde a vella o seu caudal. Teresa de Lérez Ler máis

Marzo marzal, pola mañá cara de can, ó mediodía barrigán e á noite como pola “mañán”. Teresa de Lérez (máis…) Ler máis

Febreiriño corzo, cos seus vinte e oito, se dura máis catro, non queda can nin gato, nin rato dentro do burato. Esther, de Ourense ... Ler máis

Xaneiro, oveiro. Dito referente á gran cantidade de ovos que poñen as pitas en xaneiro. Fizolas, de Lugo Ler máis

BENVID@ A ORELLA PENDELLA