Marzo marzal, pola mañá cara de can, ó mediodía barrigán e á noite como pola “mañán”. Teresa de Lérez (máis…) Ler máis
Entre Santos e Nadal perde a vella o seu caudal. Teresa de Lérez Ler máis
A tía Marica encima da abada espelicou as castañas louradas. Logo, no pote de facer o caldo botounas todas puñado a puñado. Botoulle fiúncho sal e loureiro e prendeulle... Ler máis
Novo Xaneiro, oveiro. Dito referente á gran cantidade de ovos que poñen as pitas en xaneiro. Fizolas, de Lugo (máis…) Ler máis
¡E víndeo ver! ¡E víndeo ver! O vello Entroido que está teso e doído ó pé do carballo, sentado nun tallo ¡sen ter que facer! ¡E... Ler máis
Febreiriño corzo, cos seus vinte e oito, se dura máis catro, non queda can nin gato, nin rato dentro do burato. Esther, de Ourense ... Ler máis
Érguete, maio, que tanto durmiches, pasou o burro e “tu” non o viches. M. Barrio – V. Risco. “Etnografía…” (máis…) Ler máis
Unha sebe dura tres anos, un can, tres sebes, unha besta, tres cans, un home, tres bestas, e un corvo, tres homes. (máis…) Ler máis
Un can dura tres anos: tres anos de can novo, tres anos de bo can, tres anos de can vello e tres anos... Ler máis
Polo San Xosé, bota a durmir un pé. Os días empezan a ser moi longos e hai que botar a sesta. Tareixa,... Ler máis
Deixa unha resposta