Un can dura tres anos
Un can dura tres anos:
tres anos de can novo,
tres anos de bo can,
tres anos de can vello
e tres anos de lacazán.
Pilar Baxoi de Guitiriz
Se cadra interésache
Marzo
Marzo marzal, pola mañá cara de can, ó mediodía barrigán e á noite como pola “mañán”. Teresa de Lérez (máis…) Ler máis
Maio (varias versións)
Érguete, maio, que tanto durmiches, pasou o burro e “tu” non o viches. M. Barrio – V. Risco. “Etnografía…” (máis…) Ler máis
Polo San Xosé
Polo San Xosé, bota a durmir un pé. Os días empezan a ser moi longos e hai que botar a sesta. Tareixa,... Ler máis
Xaneiro
Xaneiro, oveiro. Dito referente á gran cantidade de ovos que poñen as pitas en xaneiro. Fizolas, de Lugo (máis…) Ler máis
Abril
Abril, se por mal quere vir, aínda as portas da casa non deixa abrir. Abril, vaite a onde queiras e vente ó cubil. Teresa... Ler máis
A tía Marica
A tía Marica encima da abada espelicou as castañas louradas. Logo, no pote de facer o caldo botounas todas puñado a puñado. Botoulle fiúncho sal e loureiro e prendeulle... Ler máis
Febreiro
Febreiriño corzo, cos seus vinte e oito, se dura máis catro, non queda can nin gato, nin rato dentro do burato. Esther, de Ourense ... Ler máis
O ano novo
Ano novo, con ben veñas, como o sol entre as estrelas, os cabritos coas cabras e os años coas ovellas. M. Barrio –... Ler máis
O entroido
¡E víndeo ver! ¡E víndeo ver! O vello Entroido que está teso e doído ó pé do carballo, sentado nun tallo ¡sen ter que facer! ¡E... Ler máis
Entre Santos e Nadal
Entre Santos e Nadal perde a vella o seu caudal. Teresa de Lérez Ler máis
Deixa unha resposta