Aserrín,
aserrán
os madeiros
de San Xoán.
Os de enriba
serran ben
e os de embaixo:
Tamén, tamén, tamén.
Co/a meniño/a sentado/a no colo, collémolo/a polas mans... Ler máis
Os suspiros dunha mincha,
as bágoas dun mexillón,
os cantares dun percebe
fan chorar a un camarón.
M. Barrio
Ler máis
Xan do Outeiro ten un can
que lle chaman Capitán.
Tamén ten unha cadela
que lle chaman Micaela.
Tamén ten un boi
que lle... Ler máis
Unha vella mufella mufella fifirifella de mi carantella
tivo un fillo mufillo mufillo fifirifillo de mi carantillo.
Mandouno á caza mufaza... Ler máis
– Cu, cu.
– Tapa o cu
– Tápao “tu”,
tápao “tu”,
tápao “tu”.
Cando canta o cuco fáiselle o eco. O cuco di:... Ler máis
– E coñeces a Xan?
– Que Xan?
– O que ten cara de can,
paspón, leiliño, entroido.
– E coñeces a Pedro?
–... Ler máis
Marzo marzal,
pola mañá cara de can,
ó mediodía barrigán
e á noite como pola “mañán”.
Teresa de Lérez
(máis…)
Ler máis
Este queixo queixolán.
Esta boca pide pan.
Este “narís” pis, pis.
Estes ollos revirollos.
Esta testa “testaruda”…
¡e este peliño de burra!
Como no anterior,... Ler máis
Alto cabalo
que vas para Leiro,
que levas a filla
de Pepe o leiteiro.
Eva Otero, Rianxo
Ler máis
Este neno ten soniño,
ten ganiñas de durmir,
ten un olliño pechado,
outro xa non pode abrir.
M. Barrio – E.M. Torner :... Ler máis
(2) Comentarios
Fermoso dito! Como ben apuntades, Antonio de la Iglesia colixiu este cantar (do que non sabemos música) no Tomo III páxina 234.
Reparade no cuarto verso, onde di “dóido” (mesmo leva acento gráfico no O), non “doído”. Estraviz anotou esta entrada no seu amplísimo dicionario: DOIDO “que perdeu o xuízo” ou tamén “insensato, temerario” e mesmo “apaixonado, entusiasmado”. Ademais de gardar rima, garda perfecto sentido co texto.
Parabéns polo xenial traballo!