Érguete, maio,
que tanto durmiches,
pasou o burro
e “tu” non o viches.
M. Barrio – V. Risco. “Etnografía…”
(máis…)
Ler máis
Unha sebe dura tres anos,
un can, tres sebes,
unha besta, tres cans,
un home, tres bestas,
e un corvo, tres homes.
(máis…)
Ler máis
Xaneiro, oveiro.
Dito referente á gran cantidade de ovos que poñen as pitas en xaneiro.
Fizolas, de Lugo
(máis…)
Ler máis
Hoxe é luns,
mañá é martes,
corta feira logo vén,
de mañá en oito días
éche a semana que vén.
M. Barrio – R.... Ler máis
Marzo marzal,
pola mañá cara de can,
ó mediodía barrigán
e á noite como pola “mañán”.
Teresa de Lérez
(máis…)
Ler máis
Un can dura tres anos:
tres anos de can novo,
tres anos de bo can,
tres anos de can vello
e tres anos... Ler máis
Xa nace o trigo,
xa temos pan.
Xa canta o cuco,
xa temos “vran”.
M. Barrio – X. Ramón e Fernández Oxea: “Cancionero... Ler máis
Polo San Xosé,
bota a durmir un pé.
Os días empezan a ser moi longos e hai que botar a sesta.
Tareixa,... Ler máis
O trece de Nadal,
día de Santa Lucía,
tira a noite e pon o día
ó paso dunha galiña
e por diante de... Ler máis
Febreiriño corzo,
cos seus vinte e oito,
se dura máis catro,
non queda can nin gato,
nin rato dentro do burato.
Esther, de Ourense
... Ler máis
(2) Comentarios
Fermoso dito! Como ben apuntades, Antonio de la Iglesia colixiu este cantar (do que non sabemos música) no Tomo III páxina 234.
Reparade no cuarto verso, onde di “dóido” (mesmo leva acento gráfico no O), non “doído”. Estraviz anotou esta entrada no seu amplísimo dicionario: DOIDO “que perdeu o xuízo” ou tamén “insensato, temerario” e mesmo “apaixonado, entusiasmado”. Ademais de gardar rima, garda perfecto sentido co texto.
Parabéns polo xenial traballo!