Rapás, rapás
Rapás, rapás,
que tes o cu “pra tras”,
que se o tiveras “pra diante”
valerías dous “reás”.
Rapás, rapás,
que tes o cu “pra tras”,
que se o tiveras “pra diante”
valerías dous “reás”.
Úsase nas mesmas circunstancias nas que se poden usar outros recitados con nome, como o de Pepe Repepe, coa diferenza de que neste caso é, digamos, xenérico.
A Portela – Barro
– Canto son cinco e cinco? – Dez. – Fáltache a albarda, que burro xa es. Cristalina, de Parderrubias – Ourense Ler máis
O corazón dunha pulga quen o soubera guisar. Daba xantar e merenda e cea para cear. A nosa memoria- Marín Ler máis
A muller ía no prado; a vaca facía o xantar; a cadela varre a casa e a vasoira vai lavar. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
– ¡Dóeme a cabeza! – Pois frégaa contra unha artesa. – Xa a freguei e non me pasou, ¡malo o burro que... Ler máis
Polo mar andan as lebres e polo monte as anguías. Os peixes polas labradas cóllense con “angarillas”. Vámonos de aí, meniña, que todos van... Ler máis
– ¡Dóeme a barriga! – ¡Ráscaa cunha estriga! Para unha queixa infantil bastante cotiá, o adulto responde nun primeiro momento cunha... Ler máis
O piollo está malo, a pulga está parida, aí vén a carrapata coa espiñela caída. M. Barrio – J. Sobreira: “Papeletas…” Ler máis
– Lingua de sete palletas, onde non te chamen nunca te metas. Mini e Mero Ler máis
Pepe repepe, camisa rachada, foi á Coruña lamber a pescada. Lambeu e lambeu e nunca se encheu. Pepe repepe, camisa cagada, foi ó regueiro e tróuxoa mexada. (máis…) Ler máis
Deixa unha resposta