Rapadiño de cou cou
Rapadiño de cou cou,
pasou polo río
e non se mollou,
cun peido na testa
que fede que apesta.
Rapadiño de cou cou,
pasou polo río
e non se mollou,
cun peido na testa
que fede que apesta.
Dise cando se lle corta o pelo a un neno.
A Tía Teresa, de Marín
– ¡Ah! – A primeira palabra que o burro dá. M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
Polo mar andan as lebres e polo monte as anguías. Os peixes polas labradas cóllense con “angarillas”. Vámonos de aí, meniña, que todos van... Ler máis
– ¿Canto son vinte e vinte? – “Cuarenta”. – “Cagallós pra” quen os quenta. – Quen os quenta non está “eiquí”. “Cagallós pra”... Ler máis
– ¿Como te chamas? – Come castañas. – ¿E de apelido? – Caldo cocido. M. Barrio (máis…) Ler máis
– Unha, dúas, tres e…? – Catro. – Tíralle do rabo ó gato! Mini e Mero Ler máis
– ¿Que dixo? – ¡Que a vaca tiña lixo e o becerro non llo quixo! Nai de Manuel, de Andabao – Boimorto Ler máis
– ¡Dóeme a cabeza! – Pois frégaa contra unha artesa. – Xa a freguei e non me pasou, ¡malo o burro que... Ler máis
– ¡Abúrrome! – Pois quita os pelos dunha perna e ponos na outra. Meninheira, de Pontevedra Ler máis
O corazón dunha pulga quen o soubera guisar. Daba xantar e merenda e cea para cear. A nosa memoria- Marín Ler máis
Roque, Roque, Roquetín, dáme uns “socos” para min “anque” sexan de ameneiro. Xa chos “pagharei” cun peido. Ángela Barros, de Seixo – Marín Ler máis
Deixa unha resposta