“Dúrmete”, meu neniño
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Se cadra interésache
Durme logo, Antoniño
Durme logo, Antoniño, non me fagas “rabear” que vén teu pai do traballo, sen facer está o xantar. M. Barrio – X. Lorenzo:... Ler máis
Este olliño pimpilín
Este olliño pimpilín. Este olliño pimpilán. Este nariz narizán. Esta boca pide pan. Este queixo non llo dá. ¡Arríncate, cabalán! Mentres di o recitado, o... Ler máis
Durme, ruliño
Durme, ruliño, se dormes moito hei de mercarche un garridiño no dezaoito. E, e, e, e, e, que atranca de pé. E, e, e, e, e. M.... Ler máis
Sete frades
– Sete frades, sete son, – ¿Quen cho dixo? – Díxomo este, que está a par deste, que sete fan con sete. Amelia de... Ler máis
Aserrín, aserrán (varias versións)
Aserrín, aserrán os madeiros de San Xoán. Os de enriba serran ben e os de embaixo: Tamén, tamén, tamén. Co/a meniño/a sentado/a no colo, collémolo/a polas mans... Ler máis
Heille de dar a meu neno
Heille de dar a meu neno cocidiño con repolo, as orellas dunha pulga, as costelas dun piollo. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
O meniño “quer” durmir
O meniño “quer” durmir, súa nai estalle cantando. Durme, meu ruliño, durme, que eu te estarei arrolando. M. Barrio – J. Casal: “Cancionero…” ... Ler máis
Miña boca que te abres
Miña boca que te abres con ganiñas de te abrir, ou é sinal que tes fame ou é que tes que durmir. Cando... Ler máis
Arre ru, meu meniño
Arre ru, meu meniño. Arre ru, meu rapaz. Arre ru, meu meniño, ben arruladiño vas. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Tantarantán, tantarantiña
Tantarantán, tantarantiña, o que non pensa non ten cabeciña. Tantarantán, tantarantola, o que non pensa non ten cabezola. Andrea Vallejo, de Simes –... Ler máis
Categorías
Deixa unha resposta