“Dúrmete”, meu neniño
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Se cadra interésache
A pon, pon
A pon, pon. A pon, pon, diñeiriño no bulsón. Búscao aquí, búscao alí. O diñeiro está aquí. O adulto fai que o/a neno/a forme unha... Ler máis
Durme, miña nena, durme
Durme, miña nena, durme, ¿quen te ha de “acalentare”? que túa nai vai no muíño e teu pai vaina “buscare”. Durme, miña nena,... Ler máis
A boaventura
¿Queres que che faga a boaventura? A boaventura que Deus che ha de dar, se che pica a mosca terás que rascar. O adulto... Ler máis
“Entrai” ben devagariño
“Entrai” ben devagariño, non vaiades topexar, que está durmindo o meniño, non mo fagades chorar. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis
Este neniño que teño no colo (varias versións)
Este neniño que teño no colo é dun amor que lle chaman Vitorio. “Dios” que mo deu que mo leve logo, por... Ler máis
Ven, sonín, ven
Ven, sonín, ven polo carqueixedo. Ven, sonín, ven e durme esta nena. Hai un dito relacionado con este arrolo que se lles di ós/ás... Ler máis
¿Cando cociches?
– ¿Cando cociches? – Onte á noite. – ¿E que fixeches? – Un boliño. – ¿E quen cho levou? – Un ratiño. – ¿E como... Ler máis
A serriña serra
A serriña serra, ti polo mar e eu pola terra. Ler máis
“Vixiguento”
“Vixiguento”, mal contento, pide pan e non llo dan e “rabea” coma un can. O adulto vaille collendo os dedos ó/á neno/a dende o... Ler máis
Durme, meu solciño
Durme, meu solciño, durme, para que eu poida traballar. Teño que lavar os panos, peneirar e amasar. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis
Deixa unha resposta