“Dúrmete”, meu neniño
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Durme, meu neno, durme, durme, meu pequeniño, que teu pai ha de traerche da ribeira un paxariño. M. Barrio – J. Casal y... Ler máis
Dínculin, dínculin dínculin, dan. ¿Quen morreu? O tío Xan coas ciroliñas na man Dínculin, dínculin, dínculin, dan. Eva Otero, Rianxo Ler máis
Molliña, molliña, na túa cariña. Mollón, mollón, no teu carón. Cóllense as mans do neno ou da nena e, con elas, acaríñanse alternativamente... Ler máis
Novo Aí vén Pedro Chosco por baixo da porta “dicíndolle” ás nenas que pousen a roca. Tamén vén Antón e dilles que non, que fíen as... Ler máis
“Tu” coa serra, eu co serrón. Veñan cuartos ó meu bolsón. Cóllese o neno/a no colo e séguese o ritmo deixándoo caer un... Ler máis
Durme, ruliño, se dormes moito hei de mercarche un garridiño no dezaoito. E, e, e, e, e, que atranca de pé. E, e, e, e, e. M.... Ler máis
– Sete frades, sete son, – ¿Quen cho dixo? – Díxomo este, que está a par deste, que sete fan con sete. Amelia de... Ler máis
Esta meniña ten sono, ten ganiñas de durmir, ten un olliño pechado e o outro non o pode abrir. Ler máis
Arronrón, cascarrón. A mamá, na vendima. O papá, no carbón. Cántase facendo énfase nas consoantes para durmir os pequenos. Mercedes Fernández Rodríguez, do Saviñao Ler máis
Dedín, dedín, samarroquín, rabo de rula, mazarula, cando o rei por aquí pasou, todas as damas conquistou, menos unha que queedouuuuu. A medida que se recita vanse tocando e... Ler máis
Deixa unha resposta