“Dúrmete”, meu neniño
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Serra, Martiño, serra, Martiño, ti polo pan e eu polo viño. Serra, Martiño, sérrame o pan, sérrame o viño, sérrame a man. M. Barrio – M. Fernández... Ler máis
Se vas á carnicería que non che corten nin por aquí nin por aquí nin por aquí… ¡Que che corten por aquí! O adulto cóllelle... Ler máis
Esta testa testalán, estes ollos pete, pete, este “narís narisán”, esta boca pide pan, este queixo queixolán. ¡Turra polo capitán! Isto fáiselle a un meniño,... Ler máis
Este meniño que teño no colo é dun amor que se chama Manolo. Este meniño que teño nos brazos é dun amor... Ler máis
Redonda, redonda, “chiquita” morena. ¿Como a queres, grande ou pequena? Ler máis
Pola cheminea enriba vai un foguete e ó que se descoida cáelle un “cachete”. M. Barrio – F. Lanza: “Falan os de Ribadeo…” Ler máis
Rosiña foi a París nun cabalo gris ó paso, ó trote, ó galope, galope, galope. O/a neno/a cabalga sentado na perna do adulto... Ler máis
Té, chocolate, café, para San Xosé, que está maliño dun pé. A función do dito é acariñar o/a meniño/a a quen se lle di:... Ler máis
Arre, cabaliño. Arre, burro, arre. Arre, cabaliño, que chegamos tarde. Tres por riba, tres por baixo, ata que caias do cabalo abaixo. O/a neno/a cabalga na perna... Ler máis
Tantarantán, tantarantiña, o que non pensa non ten cabeciña. Tantarantán, tantarantola, o que non pensa non ten cabezola. Andrea Vallejo, de Simes –... Ler máis
Deixa unha resposta