Rosiña foi a París
nun cabalo gris
ó paso, ó trote,
ó galope, galope, galope.
O/a neno/a cabalga sentado na perna do adulto... Ler máis
Este neno ten soniño,
ten ganiñas de durmir,
ten un olliño pechado,
outro xa non pode abrir.
M. Barrio – E.M. Torner :... Ler máis
A pon, pon.
A pon, pon,
diñeiriño no bulsón.
Búscao aquí,
búscao alí.
O diñeiro está aquí.
O adulto fai que o/a neno/a forme unha... Ler máis
A serriña serra,
ti polo mar
e eu pola terra.
Ler máis
– ¿Cando cociches?
– Onte á noite.
– ¿E que fixeches?
– Un boliño.
– ¿E quen cho levou?
– Un ratiño.
– ¿E como... Ler máis
Polo curral do tío Pedro
pasa o can do tío Miguel
cunhas polainas repenicadas,
repenicadas de papel.
Igual que nas anteriores pero cando... Ler máis
Aserrín,
aserrán
os madeiros
de San Xoán.
Os de enriba
serran ben
e os de embaixo:
Tamén, tamén, tamén.
Co/a meniño/a sentado/a no colo, collémolo/a polas mans... Ler máis
Rebe, rebe, reberrola,
¿quen te ha de calentare?
Túa nai vai no muíño
e teu pai vaina “buscare”.
O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
“Tu” coa serra,
eu co serrón.
Veñan cuartos
ó meu bolsón.
Cóllese o neno/a no colo e séguese o ritmo deixándoo caer un... Ler máis
Cabaliño que vas de a cabalo,
sete muxicas che peten no rabo.
Sete por riba,
sete por baixo,
alá vai (nome do neno/a)... Ler máis
1 Comentario
Eu llela cantaba do seguinte modo:
Dous pequenos paxariños
Nunha rama están
Un chámase Pedro,
E o outro chámase Xan.
Vaite voando Pedro!
Vaite voando Xan!
Volve voando Pedro!
Volve voando Xan!!
A dramatización é similar e a verdade é que quedaban moi sorprendid@s. En lugar de pegatina as veces debuxaba sendos paxariño coa inicial nuns roliños de papel que pegaba ao redor dos dedos. Outras dáballesos os papeliños e os debuxaba eles e elas e outras debuxabamos uns ollos e un pico coa inicial en cada dedo. En fin, un xogo moi divertido.