Xan e Pedro
Xan e Pedro
foron ó monte.
Marchou Xan.
Marchou Pedro.
Volveu Xan.
Volveu Pedro.
Xan e Pedro
foron ó monte.
Marchou Xan.
Marchou Pedro.
Volveu Xan.
Volveu Pedro.
Xógase batendo cos dedos das dúas mans nunha mesa. Primeiro póñense nas uñas dos dous dedos índices cadanseu adhesivo (un é Xan e o outro é Pedro) e bátese con eles enriba da mesa, un despois do outro (os demais dedos teñen que estar recollidos na man) mentres se di o recitado. No momento en que se di “Marchou Xan” hai que cambiar de dedo e pousar o dedo do medio desa man agochando o que ten o adhesivo. Faise o mesmo co outro cando se di “Marchou Pedro”. Despois, ó dicir “Volveu Xan” vólvese poñer o dedo índice encol da mesa e o mesmo con Pedro.
Arre, bestiña, á casa da madriña a tomar a boliña que está cocidiña. Arre, bestón, á casa de Antón a tomar o bolón que está cocedón. Na... Ler máis
Este olliño pimpilín. Este olliño pimpilán. Este nariz narizán. Esta boca pide pan. Este queixo non llo dá. ¡Arríncate, cabalán! Mentres di o recitado, o... Ler máis
Palmas, palmiñas, que vén o papá. Palmas, palmiñas, que ¿cando virá? Ler máis
A linda Barboriña tiña a boca pequeniña e os ollos “moxinetes”: “escápate”, Pauletes. M. Barrio – X. Taboada Chivite: “Etnografía Galega”. Ler máis
Este neniño pequeno quen o vai aturular. Súa nai vai no muíño e seu pai vai traballar. Este neniño pequeno quen lle vai a... Ler máis
Home que estás detrás da porta cos pés na lama, vaite de aquí, que está o pai do neno na... Ler máis
Un, dous, tres, catro, cinco, seis, sete, oito, nove, dez, once, doce, trece, catorce, quince, dezaseis, dezasete, dezaoito, dezanove e vinte, vinte e unha,... Ler máis
Manxurriña, manxurriña, come pan e ceboliña ¿Ves o gato no unto? Escapa que che apunto. Comézase facéndolle cóxegas na palma da man á/ó... Ler máis
Durme logo, Antoniño, non me fagas “rabear” que vén teu pai do traballo, sen facer está o xantar. M. Barrio – X. Lorenzo:... Ler máis
Arrú, arrú, meu meniño. Arrú, arrú, meu rapaz. Arrú, arrú, meu meniño, ben arruadiño vas. M. Barrio – C. Sampedro: “Cancioneiro…” Ler máis
1 Comentario
Eu llela cantaba do seguinte modo:
Dous pequenos paxariños
Nunha rama están
Un chámase Pedro,
E o outro chámase Xan.
Vaite voando Pedro!
Vaite voando Xan!
Volve voando Pedro!
Volve voando Xan!!
A dramatización é similar e a verdade é que quedaban moi sorprendid@s. En lugar de pegatina as veces debuxaba sendos paxariño coa inicial nuns roliños de papel que pegaba ao redor dos dedos. Outras dáballesos os papeliños e os debuxaba eles e elas e outras debuxabamos uns ollos e un pico coa inicial en cada dedo. En fin, un xogo moi divertido.