Arre, bestiña,
á casa da madriña
a tomar a boliña
que está cocidiña.
Arre, bestón,
á casa de Antón
a tomar o bolón
que está cocedón.
Na... Ler máis
E, neniña, e,
que che hei dar o té
e mais as papiñas
nun cacharolé.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
Este meniño pequeno
quen o ha de aturular,
súa nai vai no muíño
e seu pai vai traballar.
Ea, ea, ea…
A nosa memoria-... Ler máis
O meu meniño é pequeno.
Heino de aprender a todo:
a amasar e a peneirar
e a que quente ben o forno.
M.... Ler máis
Esta testa “testaruda”.
Este ollo, irmán deste.
Este nariz, naricete.
Esta boca pide pan.
Este queixo queixarete.
¡Eira polo cabalete!
No último verso fai coma... Ler máis
-¿Foi o teu pai ós lobos?
– Foi.
– ¿Trouxo moitos?
– Trouxo.
– ¿Imos a eles?
– Imos.
Tense a criatura no colo e... Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/esta_leira_e_tua.mp3
– ¿Esta leira é túa?
– É.
– ¿E esta?
– Tamén.
– Pois… ¡arrinca este marco!
O adulto colle entre os seus dedos... Ler máis
Arre ru, meu meniño.
Arre ru, meu rapaz.
Arre ru, meu meniño,
ben arruladiño vas.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
Redondiña, redondiña,
¿grande ou pequeniña?
M. Barrio
Ler máis
Durme, miña nena, durme,
¿quen te ha de “acalentare”?
que túa nai vai no muíño
e teu pai vaina “buscare”.
Durme, miña nena,... Ler máis
1 Comentario
Eu llela cantaba do seguinte modo:
Dous pequenos paxariños
Nunha rama están
Un chámase Pedro,
E o outro chámase Xan.
Vaite voando Pedro!
Vaite voando Xan!
Volve voando Pedro!
Volve voando Xan!!
A dramatización é similar e a verdade é que quedaban moi sorprendid@s. En lugar de pegatina as veces debuxaba sendos paxariño coa inicial nuns roliños de papel que pegaba ao redor dos dedos. Outras dáballesos os papeliños e os debuxaba eles e elas e outras debuxabamos uns ollos e un pico coa inicial en cada dedo. En fin, un xogo moi divertido.