Dinquirindín
Dinquirindín,
dinquirindán.
¿Quen morreu?
O sancristán.
¿Quen lle toca?
Seu irmán.
¿E con que?
Co rabo do can.
Dinquirindín,
dinquirindán.
¿Quen morreu?
O sancristán.
¿Quen lle toca?
Seu irmán.
¿E con que?
Co rabo do can.
Unha persoa colle o/a neno/a polos brazos e outra polos pés e balancéase a un lado e a outro mentres se recita. Cando remata o dito póusase o/a neno/a tombado á vez que dicimos a última palabra da canción.
Maria, de Outes
Arre, cabaliño. Arre, burro, arre. Arre, cabaliño, que chegamos tarde. Tres por riba, tres por baixo, ata que caias do cabalo abaixo. O/a neno/a cabalga na perna... Ler máis
Novo Aí vén Pedro Chosco por baixo da porta “dicíndolle” ás nenas que pousen a roca. Tamén vén Antón e dilles que non, que fíen as... Ler máis
“Padrenuestro”, aí vén o “maestro”, santificado, co pau levantado. ¡Aparta, “rapás”, que vén “arrabeado”! Amelia de Saiar (máis…) Ler máis
Elas eran once damas, todas amigas do “xuez”, pegou o tángano-mángano nelas, non quedaron senón dez. Daquelas dez que quedaron foron a xulgar ó... Ler máis
Este bico bicolán. Esta boca come pan. Este ollo pirulete. ¡Arráncate cabalete! Puchinocativo, de Cervo Ler máis
As cabras de Xan Barbeiro todas van por un raseiro; unhas brancas e outras negras e outras monas das orellas. M. Rico: “Tantarantán…” Ler máis
Té, chocolate, café, para San Xosé, que está maliño dun pé. A función do dito é acariñar o/a meniño/a a quen se lle di:... Ler máis
O meniño “quer” durmir, súa nai estalle cantando. Durme, meu ruliño, durme, que eu te estarei arrolando. M. Barrio – J. Casal: “Cancionero…” ... Ler máis
Toca a corneta, toca o berimbao, o neno bonito ten o cu de pau. M. Barrio – M. Fernández Costas:: “Juegos… Ler máis
A serriña serra, ti polo mar e eu pola terra. Ler máis
Deixa unha resposta