Té,
chocolate,
café,
para San Xosé,
que está maliño dun pé.
A función do dito é acariñar o/a meniño/a a quen se lle di:... Ler máis
Pico, pico, mazarico,
¿quen che deu tan longo “pico”?
Deumo Deus e San Santiago
para picar o pan no agro
e piquei e... Ler máis
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Ler máis
Meniño, meu amantiño,
“dúrmete” e non chores máis,
que inda teñen que “faguere”
moito traballo teus pais.
M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…”
Ler máis
– Puñín, puñín.
– Puñín, puñín.
– ¿Quen está dentro?
– Xan do Convento.
– ¿Quen está fóra?
– Xan da Gaiola.
– O que... Ler máis
Manxurriña, manxurriña,
come pan e ceboliña
¿Ves o gato no unto?
Escapa que che apunto.
Comézase facéndolle cóxegas na palma da man á/ó... Ler máis
Ben falado! dedicounos o capítulo 110 o 19 de decembro de 2008.
Ben falado! É un microespazo de cinco minutos... Ler máis
Rebe, rebe, reberrola,
¿quen te ha de calentare?
Túa nai vai no muíño
e teu pai vaina “buscare”.
O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
Toca as palmas,
que vén a ama.
Se non vén hoxe
mañá virá.
Chelo, de Taragoña
Ler máis
Esta testa “testaruda”.
Este ollo, irmán deste.
Este nariz, naricete.
Esta boca pide pan.
Este queixo queixarete.
¡Eira polo cabalete!
No último verso fai coma... Ler máis
Deixa unha resposta