Pequeniño,
“Mai-grandiño”,
Pai de todos,
Furabolos
e “Mata-pollos”.
Angélica, de Mondoñedo
Ler máis
Soniño, sono,
vente a este ollo,
pouquiño a pouco,
vénteme a estoutro.
O adulto vai acariñando os ollos do/a neno/a.
Ler máis
Novo
Cabaliño que vas de a cabalo,
sete muxicas che peten no rabo.
Sete por riba,
sete por baixo,
alá vai (nome do neno/a)... Ler máis
Té,
chocolate,
café,
para San Xosé,
que está maliño dun pé.
A función do dito é acariñar o/a meniño/a a quen se lle di:... Ler máis
Rou, rou, xouxigou,
ti que vas
e eu que vou.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/orella_pendella_2.mp3
Orella pendella,
vai á leña,
se non vés de hora,
durmirás fóra
cos canciños
da túa dona.
M. Barrio – Revista Nós: “Arquivo…”
Ler máis
Arrolín, arrolán,
¿queres queixo?
¿queres pan?.
E se o queres
non o negues
que as mulleres
cho darán.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/esta_leira_e_tua.mp3
– ¿Esta leira é túa?
– É.
– ¿E esta?
– Tamén.
– Pois… ¡arrinca este marco!
O adulto colle entre os seus dedos... Ler máis
Río Miño,
vai caladiño,
non me espertes
o meu meniño.
M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…”
Ler máis
Rebe, rebe, reberrola,
¿quen te ha de calentare?
Túa nai vai no muíño
e teu pai vaina “buscare”.
O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
Deixa unha resposta