Unha vez era unha muller e un cesto
e non sei máis “desto”.
Unha vez era unha muller e unha canada
e... Ler máis
O corazón dunha pulga
quen o soubera guisar.
Daba xantar e merenda
e cea para cear.
A nosa memoria- Marín
Ler máis
¡Dente fóra,
“caghallón” na cova!
Cando lle cae un dente ó/á neno/a, tírase por riba do forno e dise así.
Avó Antonio,... Ler máis
O corazón dunha pulga
e as orellas dunha lebre
heillas de dar ó meu home,
que lle sabe moito o prebe.
Angélica, de... Ler máis
– ¿Por onde pasa o tren?
– Pola vía.
– ¡Cala, burro, que xa o sabía!
– ¡Cala, animal, que o dixeches... Ler máis
Novo
Luís, Luís,
copa de cana,
copa de anís,
caeu da cama
e rompeu o “narís”
Anxo, de Orro – Noia
(máis…)
Ler máis
– ¿Canto me dás?
– ¡Un saco de ras!
Mini e Mero
Ler máis
Vou contar catro mentiras:
polo mar andan as lebres
e nos montes as sardiñas.
Son un triste pasaxeiro
que vai polo seu camiño:
nas... Ler máis
Novo
– ¡Aaah!
– ¡Dixo o burro á mañá!
Emprégase cando alguén cae da burra, ou sexa, cando entende algo que para... Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/canta_meu_crego.mp3
Canta, meu crego,
canta, meu frade;
por este me entra,
por este me sae.
M. Rico “Tantarantán…”
Ler máis
Deixa unha resposta