Arrecunca, arrecunca
Arrecunca, arrecunca,
a cabalo de ti sempre
e de min nunca.
Arrecunca, arrecunca,
a cabalo de ti sempre
e de min nunca.
Iria, Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas – Barro
– ¿Dóeche a barriga? Dálle cunha estriga. Se a estriga é mol dálle cun fol. Se o fol é duro dálle cun bandullo. M. Barrio... Ler máis
Camisa de fóra, métea dentro que xa é hora. M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
Pachín, pachín, pachín, non sabes o que vin: un “ghato” na “ventana” tocando o violín. Ana Outón, de Vilariño-Poio (máis…) Ler máis
Xan Perillán (ou San Sebastián) a cabalo dun can; o can era coxo, tirouno nun pozo; o pozo era frío, tirouno nun río; o río... Ler máis
As tortiñas de manteiga “pra” a mamá, que dá a teta. As tortiñas de cebada “pró” papá, que non dá nada. Rico Verea,... Ler máis
Unha vez era un home que ía polo monte, ¿queres que cho conte? M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
-¿Dez e dez? – Vinte. – Que veña o demo e que te pinte. Que te sente nunha “silla” e que che dea... Ler máis
Margaridiña, ten un gatiño, coas orelliñas de trapiño e os olliños de cristal. ¡Pobriño o animal, cando vai comer o sal! Díselles ás que... Ler máis
– ¿Canto son vinte e vinte? – “Cuarenta”. – “Cagallós pra” quen os quenta. – Quen os quenta non está “eiquí”. “Cagallós pra”... Ler máis
Deixa unha resposta