– ¡Abúrrome!
– Pois quita os pelos dunha perna
e ponos na outra.
Meninheira, de Pontevedra
Ler máis
Xan xaranxán,
dacabalo dun can,
o can era coxo
e tirouno nun toxo,
o toxo era bravo
e tirouno nun prado,
o prado era fondo
e... Ler máis
![]()
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/viches_a_arturo.mp3
– ¿Viches a Arturo?
– ¿Que Arturo?
– O que fuma o puro.
M. Barrio.
(máis…)
Ler máis
– ¿Dóeche a barriga?
Dálle cunha estriga.
Se a estriga é mol
dálle cun fol.
Se o fol é duro
dálle cun bandullo.
M. Barrio... Ler máis
– ¿Que?
– O ollo do cu non ve.
Para responder cando alguén fai que non oe.
Josean, de Marín
Ler máis
Luís Pitís,
copa de cana,
copa de anís,
foi á cociña
e rompeu o “narís”.
Pauferrenha, de Armenteira
(máis…)
Ler máis
![]()
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/xan_perillan.mp3
Xan Perillán (ou San Sebastián)
a cabalo dun can;
o can era coxo,
tirouno nun pozo;
o pozo era frío,
tirouno nun río;
o río... Ler máis
Acuseta, marraneta,
que-vas-de-ca-be-za-ó-in-fer-no.
Xogo para, literalmente, mandar ó inferno un neno que nos acusara de facer algo. Co furabolos e o... Ler máis
– ¡Dóeme a barriga!
– ¡Ráscaa cunha estriga!
Para unha queixa infantil bastante cotiá, o adulto responde nun primeiro momento cunha... Ler máis
Polo mar andan as lebres
e polo monte as anguías.
Os peixes polas labradas
cóllense con “angarillas”.
Vámonos de aí, meniña,
que todos van... Ler máis
Deixa unha resposta