Arrecunca, arrecunca
Arrecunca, arrecunca,
a cabalo de ti sempre
e de min nunca.
Iria, Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas – Barro
Se cadra interésache
Polo mar andan as lebres (varias versións)
Polo mar andan as lebres e polo monte as anguías. Os peixes polas labradas cóllense con “angarillas”. Vámonos de aí, meniña, que todos van... Ler máis
Unha vez era un home
Unha vez era un home que ía polo monte, ¿queres que cho conte? M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
¿Quen?
– ¿Quen? – O rabo da “sartén” que frite moi ben. M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
Vou contar catro mentiras
Vou contar catro mentiras: polo mar andan as lebres e nos montes as sardiñas. Son un triste pasaxeiro que vai polo seu camiño: nas... Ler máis
Canta, meu crego
Canta, meu crego, canta, meu frade; por este me entra, por este me sae. M. Rico “Tantarantán…” Ler máis
Xan Perillán
Xan Perillán (ou San Sebastián) a cabalo dun can; o can era coxo, tirouno nun pozo; o pozo era frío, tirouno nun río; o río... Ler máis
Teño medo (varias versións)
– Teño medo. – ¿Tes medo? Ó cu do Pedro e a pita parda que che caga pola barba. A función deste dito é... Ler máis
Polo río abaixo
Polo río abaixo polo río arriba polo río abaixo vai unha sardiña; vai unha sardiña, vai un pexegueiro que leva pexegos no mes de xaneiro. M. Barrio... Ler máis
Xan, Xaranxán
Xan, Xaranxán, dacabalo do can; o can era coxo e tirouno no toxo; o toxo era bravo e tirouno no prado; o prado era frío e... Ler máis
Categorías
Deixa unha resposta