Arrecunca, arrecunca
Arrecunca, arrecunca,
a cabalo de ti sempre
e de min nunca.
Arrecunca, arrecunca,
a cabalo de ti sempre
e de min nunca.
Iria, Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas – Barro
Aló arriba, non sei onde, hai non sei que santo que rezándolle non sei que gánase non sei canto. Dise cando alguén vai... Ler máis
¡Picaches, picaches, que tunda levaches! Díselle a alguén a quen lle acabamos de gastar unha pequena broma. Anadosa, de Vigo Ler máis
Pola porta do tío Xan pasa o can do tío Miguel, cunhas polainiñas novas forradiñas de papel. Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis
– ¡Ai, a Coresma…! – ¿…? – A cabalo de ti por unha perna. Iria, Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas... Ler máis
-¿Dez e dez? – Vinte. – Que veña o demo e que te pinte. Que te sente nunha “silla” e que che dea... Ler máis
– Mira o que hai alí. – ¿…? – O “Entruido”; a cabalo de ti por un “descuido”. Iria, Ramón Fontenla e... Ler máis
O corazón dunha pulga e as orellas dunha lebre heillas de dar ó meu home, que lle sabe moito o prebe. Angélica, de... Ler máis
– ¿Dóeche a cabeza? Dálle cunha pesa. – Xa lle dei, non me pasou Rebente quen me mandou. M. Barrio – J. Casal... Ler máis
A muller ía no prado; a vaca facía o xantar; a cadela varre a casa e a vasoira vai lavar. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
A tía Gancha tiña a cunca furada e a culler chamuscada. Cando chegaba á boca, xa non levaba nada. Maika, de Bande Ler máis
Deixa unha resposta