Roque, Roque, Roquetín,
Roque, Roque, Roquetín,
dáme uns “socos” para min
“anque” sexan de ameneiro.
Xa chos “pagharei” cun peido.
Roque, Roque, Roquetín,
dáme uns “socos” para min
“anque” sexan de ameneiro.
Xa chos “pagharei” cun peido.
Ángela Barros, de Seixo – Marín
O corazón dunha pulga e as orellas dunha lebre heillas de dar ó meu home, que lle sabe moito o prebe. Angélica, de... Ler máis
– Teño fame! – Tes fame? Traba no cu e comes carne. Ler máis
– Mira o que hai alí. – ¿…? – O “Entruido”; a cabalo de ti por un “descuido”. Iria, Ramón Fontenla e... Ler máis
Unha vez era un cesto e un frade e titiridalle e titiridalle. Outra vez era un frade e un cesto e o... Ler máis
Teño uns zapatiños novos ferrados con chocolate e as biqueiras son de azucre; ¡mire “usté” que disparate! Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis
– Piruchiño, queres pan? – Quero, se mo dan. – Vai buscar o coitelo! – Pois “logho” non quero. Díselle ós nenos/as cando... Ler máis
– Mira cantas van. – ¿… ? -¡As “caghallas” do teu can! Meninheira, de Pontevedra Ler máis
– ¿Canto me dás? – ¡Un saco de ras! Mini e Mero Ler máis
Vou contar catro mentiras: polo mar andan as lebres e nos montes as sardiñas. Son un triste pasaxeiro que vai polo seu camiño: nas... Ler máis
Deixa unha resposta