Roque, Roque, Roquetín,
Roque, Roque, Roquetín,
dáme uns “socos” para min
“anque” sexan de ameneiro.
Xa chos “pagharei” cun peido.
Roque, Roque, Roquetín,
dáme uns “socos” para min
“anque” sexan de ameneiro.
Xa chos “pagharei” cun peido.
Ángela Barros, de Seixo – Marín
O corazón dunha pulga e as orellas dunha lebre heillas de dar ó meu home, que lle sabe moito o prebe. Angélica, de... Ler máis
Na banda de aló do río, ten meu pai un castiñeiro que dá castañas en maio, uvas brancas en xaneiro. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
Canta, meu crego, canta, meu frade; por este me entra, por este me sae. M. Rico “Tantarantán…” Ler máis
Pepe repepe, camisa rachada, foi á Coruña lamber a pescada. Lambeu e lambeu e nunca se encheu. Pepe repepe, camisa cagada, foi ó regueiro e tróuxoa mexada. (máis…) Ler máis
Polo mar andan as lebres e polo monte as anguías. Os peixes polas labradas cóllense con “angarillas”. Vámonos de aí, meniña, que todos van... Ler máis
Margaridiña, ten un gatiño, coas orelliñas de trapiño e os olliños de cristal. ¡Pobriño o animal, cando vai comer o sal! Díselles ás que... Ler máis
– ¡Dóeme a barriga! – ¡Ráscaa cunha estriga! Para unha queixa infantil bastante cotiá, o adulto responde nun primeiro momento cunha... Ler máis
– ¿Dóeche a cabeza? Dálle cunha pesa. – Xa lle dei, non me pasou Rebente quen me mandou. M. Barrio – J. Casal... Ler máis
Unha vez era unha muller e un cesto e non sei máis “desto”. Unha vez era unha muller e unha canada e... Ler máis
Deixa unha resposta