Ano novo, con ben veñas,
como o sol entre as estrelas,
os cabritos coas cabras
e os años coas ovellas.
M. Barrio –... Ler máis
Entre Santos e Nadal
perde a vella o seu caudal.
Teresa de Lérez
Ler máis
Rosiña foi a París
nun cabalo gris
ó paso, ó trote,
ó galope, galope, galope.
O/a neno/a cabalga sentado na perna do adulto... Ler máis
– E coñeces a Xan?
– Que Xan?
– O que ten cara de can,
paspón, leiliño, entroido.
– E coñeces a Pedro?
–... Ler máis
Ben falado! dedicounos o capítulo 110 o 19 de decembro de 2008.
Ben falado! É un microespazo de cinco minutos... Ler máis
¡E víndeo ver!
¡E víndeo ver!
O vello Entroido
que está teso e doido
ó pé do carballo,
sentado nun tallo
¡sen ter que facer!
¡E... Ler máis
Paxarela, pousa, pousa,
que che hei de dar unha cousa.
M. Barrio – A. Mª de la Iglesia. “El idioma…”
Pousa, pousa,
María... Ler máis
O can, o can,
o demo do can,
roeulle as cirolas
ó meu cirolán;
e se llas roeu,
deixarllas roer
que outras noviñas
lle han de... Ler máis
Xan Perillán (ou San Sebastián)
a cabalo dun can;
o can era coxo,
tirouno nun pozo;
o pozo era frío,
tirouno nun río;
o río... Ler máis
Elas eran once damas,
todas amigas do “xuez”,
pegou o tángano-mángano nelas,
non quedaron senón dez.
Daquelas dez que quedaron
foron a xulgar ó... Ler máis
Deixa unha resposta