Esta leira é túa?
– Esta leira é túa?
– É.
– E esta?
– Tamén.
– Pois… arrinca este marco!
– Esta leira é túa?
– É.
– E esta?
– Tamén.
– Pois… arrinca este marco!
O adulto colle entre os seus dedos indicador e medio as fazulas (leiras) do/a neno/a. Primeiro unha e despois a outra. Cando di “¡arrinca este marco!” fai coma quen que lle arrinca o nariz cos devanditos dedos e introduce entre eles o seu propio pulgar.
A orixe deste dito está ligada á distribución e ó valor tradicionais da propiedade da terra en Galicia.
Serra, comadre, serra, compadre, na serreiriña do señor abade. Ti coa lima e eu coa serra gañaremos cartiños coma terra. Cóllese o bebé dos braciños,... Ler máis
Trispilistrás, trispilistriñas, o que non come non ten barriguiña. Trispilistrás, trispilistrolas, o que non come non ten barrigola. Mentres recita, o adulto acaricia... Ler máis
Pepe repepe, camisa rachada, foi á Coruña lamber a pescada. Lambeu e lambeu e nunca se encheu. Pepe repepe, camisa cagada, foi ó regueiro e tróuxoa mexada. (máis…) Ler máis
– ¡Ah! – A primeira palabra que o burro dá. M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
Esta é a casa que fixo Xan. Este é o millo que estaba na casa que fixo Xan. Este é o rato que... Ler máis
Molliña, molliña, na túa cariña. Mollón, mollón, no teu carón. Cóllense as mans do neno ou da nena e, con elas, acaríñanse alternativamente... Ler máis
Pimpirindín, pirindín, pirindolo o que non come non ten barrigolo. Tinpirrintín, pirrintín, pirrintola, o que non come non ten barrigola. M. Barrio –... Ler máis
“Por la señal” do papo real, comín touciño e fíxome mal. Papús, papús, amén, Jesús. (máis…) Ler máis
Pim, pim, regorín contra as vacas de Verín. Paxariño, fai un niño unha legua fóra de onda min. Cántase dando nos dedos. Comézase polo gordo... Ler máis
Toca a corneta, toca o berimbao, o neno bonito ten o cu de pau. M. Barrio – M. Fernández Costas:: “Juegos… Ler máis
Deixa unha resposta