“Dúrmete”, meu neniño
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Cinco lobiños ten a loba brancos e negros detrás da “escoba”. Cinco quería, cinco criaba e a todos os cinco tetiña lles... Ler máis
E, neniño, e, zapato no pé. Sardiña salgada “pró” noso Xosé. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Arrurrú, coa tranca no cu. Morreu teu pai e “quedache tu”. Arruallo para durmir os/as nenos/as mentres se lles bate amodiño no cu. Xabi... Ler máis
Aperta, aperta, corazón de “manteca”. Díselle ó/á neno/a para lle pedir un bico ou mentres se lle dá. Virtu de Melide (máis…) Ler máis
Este meniño pequeno quen o ha de aturular, súa nai vai no muíño e seu pai vai traballar. Ea, ea, ea… A nosa memoria-... Ler máis
Polo curral do tío Pedro pasa o can do tío Miguel cunhas polainas repenicadas, repenicadas de papel. Igual que nas anteriores pero cando... Ler máis
Cabaliño que vas de a cabalo, sete muxicas che peten no rabo. Sete por riba, sete por baixo, alá vai (nome do neno/a)... Ler máis
Este olliño pimpilín. Este olliño pimpilán. Este nariz narizán. Esta boca pide pan. Este queixo non llo dá. ¡Arríncate, cabalán! Mentres di o recitado, o... Ler máis
Arre, cabaliño, para o Santiaguiño, buscar pan e viño para este meniño. M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro da Terra Chá (Pol)” Ler máis
Esta meniña ten sono, ten ganiñas de durmir, ten un olliño pechado e o outro non o pode abrir. Ler máis
Deixa unha resposta