Un can cun quinqué no cu
Un can cun quinqué no cu.
Un can cun quinqué no cu.
Angélica, de Mondoñedo
Sei dun niño dunha cecigaciña que con cinco cecigaciños está. ¿como faremos para desencecigaciñar á cecigaciña dos cinco cecigaciños? O desencecigaciñador que a desencecigañe bo desencecigaciñador será. Ler máis
Do queixo non che me queixo, que o queixo ben che me sabe; quéixome de quen o vende, que non mo deixa... Ler máis
– ¿Acórdache a corda? – ¡Acorda a corda! Amelia de Forcarei. Ler máis
Collín cordóns, cordóns collín. Pola rúa corro, cordóns collo. Pola rúa corrín, cordóns collín. Trátase de dicilo o máis axiña posible sen mesturar as palabras... Ler máis
Maragato pato, fillo dunha chincha. Cando o galo canta, o maragato rincha. Montse Ginesta: “Trabalinguas… ” Ler máis
Unha poldra parda petra, trouxo un poldro pardo preto. Dixo a poldra parda petra ó poldriño pardo petro: – Trepa pouco, poldro pardo petro, trepa... Ler máis
Nun niño de conchagarfos, dous conchagarfiños hai. Quen os desenconchagarfizare bo desaconchagarfizador será. Montse Ginesta e Xulio Cobas Brenlla: Trabalinguas para xogar”, Ed.... Ler máis
Xan, di a Xan que lle diga a Xan que vaia abrir a Xan que está Xan á porta. Montse Ginesta: “Trabalinguas…” Ler máis
– Ten tinta, Antón? – Tinta Antón ten. Ler máis
Unha cunca de sal arrasada, ¿quen a desarrasará? O desarrasador que a desarrase bo desarrasador será. Ler máis
Deixa unha resposta