Este é o dedo meniño,
este é o seu sobriño,
este é o pai de todos,
este é o furabolos
e este, o... Ler máis
“Señor mío Jesucristo”,
eu “pra” comer son moi listo.
“Dios y hombre verdadero”,
pero traballar non quero.
(máis…)
Ler máis
– Piruchiño, queres pan?
– Quero, se mo dan.
– Vai buscar o coitelo!
– Pois “logho” non quero.
Díselle ós nenos/as cando... Ler máis
Este neniño pequeno
quen o vai aturular.
Súa nai vai no muíño
e seu pai vai traballar.
Este neniño pequeno
quen lle vai a... Ler máis
Por detrás daquel toxo
vai un pito coxo.
Corre, pito coxo,
pito coxo, corre.
Victoria, de Sebil – Cuntis
(máis…)
Ler máis
Pico, pico, mazarico,
¿quen che deu tan longo “pico”?
Deumo Deus e San Santiago
para picar o pan no agro
e piquei e... Ler máis
– Queres caldo, Bernaldo?
– Non, señor, que me escaldo.
– E queres touciño?
– Non, señor, que me pela o “fuciño”.
Manuel... Ler máis
“Padrenuestro”,
aí vén o “maestro”,
santificado,
co pau levantado.
¡Aparta, “rapás”,
que vén “arrabeado”!
Amelia de Saiar
(máis…)
Ler máis
Chove, chove
na casa do pobre.
Neva, neva
na cas de Varela.
Xea, xea
na cas de Garea
Trona, trona
na cas de Ramona.
Pinga, pinga
na casa... Ler máis
Unha e unha, dúas;
quero filloas das túas.
Dúas e dúas, catro;
ben postiñas no prato.
Catro e catro, oito;
dáme tamén biscoito.
Oito e... Ler máis
(3) Comentarios
Unha variante do “Cando chove” (cantado coma cando era neno na Mariña Lucense):
Cando chove e quenta o sol,
vai o demo pra Ferrol,
cargadiño de “alfileres”
e de culleres,
pra “clavarlle” no cu ás mulleres.
Con permiso (se non for así, elimino), comparto esta entrada na miña páxina.
Apertas e Bikiñosz
Bekitasz.
Por suposto que podes compartir, diso se trata, difundir os ditos