Dinquirindín,
dinquirindán.
¿Quen morreu?
O sancristán.
¿Quen lle toca?
Seu irmán.
¿E con que?
Co rabo do can.
Unha persoa colle o/a neno/a polos brazos e outra... Ler máis
Queres que che faga a boaventura?
A boaventura
que Deus che ha de dar,
se che pica a mosca
terás que rascar.
O adulto... Ler máis
Pasa, Perico,
pasa, Monteiro,
polas portas
dos carabineiros.
O de diante
corre moito.
O de atrás
aí quedará.
Ler máis
Molliña, molliña,
na túa cariña.
Mollón, mollón,
no teu carón.
Cóllense as mans do neno ou da nena e, con elas, acaríñanse alternativamente... Ler máis
Por detrás daquel toxo
vai un pito coxo.
Corre, pito coxo,
pito coxo, corre.
Victoria, de Sebil – Cuntis
(máis…)
Ler máis
– ¿Como te chamas?
– Come castañas.
– ¿E de apelido?
– Caldo cocido.
M. Barrio
(máis…)
Ler máis
“Padrenuestro”,
aí vén o “maestro”,
santificado,
co pau levantado.
¡Aparta, “rapás”,
que vén “arrabeado”!
Amelia de Saiar
(máis…)
Ler máis
Landrusiño
foi ó viño.
Rompeu o xerro
polo camiño.
Pobre do xerro,
pobre do viño,
pobre do cu
de Landrusiño.
San Pedro – Cangas
(máis…)
Ler máis
Este foi á praza e non trouxo nada,
este foi á praza e trouxo un peixe,
este lavouno,
estre fritiuno
e este, coma... Ler máis
Pedra, pedriña,
ben redondiña.
Tirulirulá,
tiruliruliña.
Sentados no chan en círculo as nenas e nenos participantes con cadansúa pedriña diante, pásanlle esta ao... Ler máis
(3) Comentarios
Unha variante do “Cando chove” (cantado coma cando era neno na Mariña Lucense):
Cando chove e quenta o sol,
vai o demo pra Ferrol,
cargadiño de “alfileres”
e de culleres,
pra “clavarlle” no cu ás mulleres.
Con permiso (se non for así, elimino), comparto esta entrada na miña páxina.
Apertas e Bikiñosz
Bekitasz.
Por suposto que podes compartir, diso se trata, difundir os ditos