Landrusiño
foi ó viño.
Rompeu o xerro
polo camiño.
Pobre do xerro,
pobre do viño,
pobre do cu
de Landrusiño.
San Pedro – Cangas
(máis…)
Ler máis
Un/unha neno/a foi á carnicería
e díxolle á carniceira:
– Quero un anaquiño de carne.
– ¿Por onde? ¿Por aquí?
– Un pouquiño... Ler máis
Bate, meu leite,
na cántara nova
con tres pelouriños
e mais o da roda.
Este dito acompaña o labor de bater o leite... Ler máis
Aserrín,
aserrán
os madeiros
de San Xoán.
Os de enriba
serran ben
e os de embaixo:
Tamén, tamén, tamén.
Co/a meniño/a sentado/a no colo, collémolo/a polas mans... Ler máis
Este queixo queixolán.
Esta boca pide pan.
Este “narís” pis, pis.
Estes ollos revirollos.
Esta testa “testaruda”…
¡e este peliño de burra!
Como no anterior,... Ler máis
Estando a silva
no seu lugar
chegou a amora
para a pillar.
A amora na silva,
a silva no valo,
o valo no chan,
e o... Ler máis
“Padrenuestro”,
aí vén o “maestro”,
santificado,
co pau levantado.
¡Aparta, “rapás”,
que vén “arrabeado”!
Amelia de Saiar
(máis…)
Ler máis
– Cu, cu.
– Tapa o cu
– Tápao “tu”,
tápao “tu”,
tápao “tu”.
Cando canta o cuco fáiselle o eco. O cuco di:... Ler máis
Grilo, grilo,
sae á porta
que che están
roubando na horta.
M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro…”
(máis…)
Ler máis
Xan Perillán (ou San Sebastián)
a cabalo dun can;
o can era coxo,
tirouno nun pozo;
o pozo era frío,
tirouno nun río;
o río... Ler máis
(3) Comentarios
Unha variante do “Cando chove” (cantado coma cando era neno na Mariña Lucense):
Cando chove e quenta o sol,
vai o demo pra Ferrol,
cargadiño de “alfileres”
e de culleres,
pra “clavarlle” no cu ás mulleres.
Con permiso (se non for así, elimino), comparto esta entrada na miña páxina.
Apertas e Bikiñosz
Bekitasz.
Por suposto que podes compartir, diso se trata, difundir os ditos