Serra, serra, miña “cansela”
Serra, serra, miña “cansela”,
ti polo mar e eu pola terra.
Serra, serra, miña “cansela”,
ti polo mar e eu pola terra.
Dous rapaces/as están sentados/as no chan, un fronte ó outro coas pernas estiradas e tocándose cos pés. Agárranse das mans e mentres un se deixa caer para atrás o outro tira por el e viceversa. Márcase o ritmo dunha serra.
Ana de Vilariño (Poio)
Pita cega que perdiches un dedal, espera por el que aí che vai. M. Barrio – X. Taboada: “Etnografía…” Ler máis
Grilo, grilo, sae á porta que che están roubando na horta. M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro…” (máis…) Ler máis
– Tu e eu somos dous. – E o can e o gato, “cuatro”. Este dito serve para reforzar a unión... Ler máis
Paxariño, rechinchiño, vaite esconder detrás da pía de tía Inés que “te” toca a túa dita “ves”. Este dito pódese usar para botar... Ler máis
– Isto que son orellas ou campás? – Campás. – As campás hai que tocalas ¡Din, dan! ¡Din,dan! – Isto que son... Ler máis
Este neno ten soniño, ten ganiñas de durmir, ten un olliño pechado, outro xa non pode abrir. M. Barrio – E.M. Torner :... Ler máis
Donosiña, bonitiña, garridiña, vaite para a túa casiña, bonitiña. Deixa a miña que é feíña. M. Barrio – J. Pérez Ballesteros: “Cancionero…” (máis…) Ler máis
Ben falado! dedicounos o capítulo 110 o 19 de decembro de 2008. Ben falado! É un microespazo de cinco minutos... Ler máis
Uni, doni, treni, canteni, seman, badani, chinchín, carroupín, carroupés, fan des, un burro de catro pés. Luísa, de Vilariño – Agolada Ler máis
Esperta, pé que vén San Tomé cun carro de toxos queimar este pé. Abanéase o pé do neno/a cando se lle dorme para... Ler máis
Deixa unha resposta