Serra, serra, miña “cansela”
Serra, serra, miña “cansela”,
ti polo mar e eu pola terra.
Serra, serra, miña “cansela”,
ti polo mar e eu pola terra.
Dous rapaces/as están sentados/as no chan, un fronte ó outro coas pernas estiradas e tocándose cos pés. Agárranse das mans e mentres un se deixa caer para atrás o outro tira por el e viceversa. Márcase o ritmo dunha serra.
Ana de Vilariño (Poio)
– Barquilleiro, barquilleiro, ¿cantos dedos hai no medio? M. Barrio – Eladio Rodríguez: Diccionario…” Ler máis
Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén seremos mellor. Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén ¡seremos peor! Ler máis
“Señor mío Jesucristo”, eu “pra” comer son moi listo. “Dios y hombre verdadero”, pero traballar non quero. (máis…) Ler máis
Do queixo non che me queixo, que o queixo ben che me sabe; quéixome de quen o vende, que non mo deixa... Ler máis
– Como che vai, Sindo? – Ás veces chorando, ás veces rindo. Geni e Elena, de Alxén – Salvaterra Ler máis
Potiquiña, poticar. Este xogo sen pecar. Este recitado acompaña o xogo do sarillo, que pertence ó grupo dos xogos de habilidade... Ler máis
Leite de cabra, leite de besta; dixo miña nai que estaba nesta. Concha García: “Para dicir e facer” Ler máis
“Por la señal” do papo real, comín touciño e fíxome mal. Papús, papús, amén, Jesús. (máis…) Ler máis
– Isto que son orellas ou campás? – Campás. – As campás hai que tocalas ¡Din, dan! ¡Din,dan! – Isto que son... Ler máis
Papel de estraza, cada un para a súa casa; papel de cartón, cada un para o seu caixón. M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro…” Ler máis
Deixa unha resposta