Serra, Martiño
Serra, Martiño,
serra, Martiño,
ti polo pan
e eu polo viño.
Serra, Martiño,
sérrame o pan,
sérrame o viño,
sérrame a man.
Serra, Martiño,
serra, Martiño,
ti polo pan
e eu polo viño.
Serra, Martiño,
sérrame o pan,
sérrame o viño,
sérrame a man.
M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…”
– ¡Ah! – A primeira palabra que o burro dá. M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
Pon, pon, pon a lancha de Beceiro, pon, pon, pon vira patas “pra” arriba, pon, pon, pon, cargada de carbón, pon, pon, pon, na ría de... Ler máis
Alto cabalo que vas para Leiro, que levas a filla de Pepe o leiteiro. Eva Otero, Rianxo Ler máis
Arre ru, meu meniño. Arre ru, meu rapaz. Arre ru, meu meniño, ben arruladiño vas. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Durme logo, Antoniño, non me fagas “rabear” que vén teu pai do traballo, sen facer está o xantar. M. Barrio – X. Lorenzo:... Ler máis
Rosiña foi a París nun cabalo gris ó paso, ó trote, ó galope, galope, galope. O/a neno/a cabalga sentado na perna do adulto... Ler máis
Pico, pico, mazarico, ¿quen che deu tan longo “pico”? Deumo Deus e San Santiago para picar o pan no agro e piquei e... Ler máis
O meu meniño é pequeno. Heino de aprender a todo: a amasar e a peneirar e a que quente ben o forno. M.... Ler máis
Durme, miña nena, durme, ¿quen te ha de “acalentare”? que túa nai vai no muíño e teu pai vaina “buscare”. Durme, miña nena,... Ler máis
Deixa unha resposta