“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Ler máis
A serriña serra,
ti polo mar
e eu pola terra.
Ler máis
As cabras de Xan Barbeiro
todas van por un raseiro;
unhas brancas e outras negras
e outras monas das orellas.
M. Rico: “Tantarantán…”
Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/rosinha_foi_a_paris.mp3
Rosiña foi a París
nun cabalo gris
ó paso, ó trote,
ó galope, galope, galope.
O/a neno/a cabalga sentado na perna do adulto... Ler máis
Arrú, arrú, meu meniño.
Arrú, arrú, meu rapaz.
Arrú, arrú, meu meniño,
ben arruadiño vas.
M. Barrio – C. Sampedro: “Cancioneiro…”
Ler máis
Dínculin, dínculin
dínculin, dan.
¿Quen morreu?
O tío Xan
coas ciroliñas na man
Dínculin, dínculin,
dínculin, dan.
Eva Otero, Rianxo
Ler máis
Novo
Cabaliño que vas de a cabalo,
sete muxicas che peten no rabo.
Sete por riba,
sete por baixo,
alá vai (nome do neno/a)... Ler máis
Orelliña, vaite á leña.
Que chova, que neve,
non veñas sen ela.
A persoa maior colle cos dedos a orelliña do/a neno/a... Ler máis
Eh, meniño, eh,
vai papá na vila,
vai mercar café.
M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…”
Ler máis
Serra, serra,
madalena,
ti polo mar
e eu pola terra.
M. Barrio
(máis…)
Ler máis
Deixa unha resposta