Rou, rou, xouxigou
Rou, rou, xouxigou,
ti que vas
e eu que vou.
Rou, rou, xouxigou,
ti que vas
e eu que vou.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Novo Aí vén Pedro Chosco por baixo da porta “dicíndolle” ás nenas que pousen a roca. Tamén vén Antón e dilles que non, que fíen as... Ler máis
Serra, Martiño, serra, Martiño, ti polo pan e eu polo viño. Serra, Martiño, sérrame o pan, sérrame o viño, sérrame a man. M. Barrio – M. Fernández... Ler máis
Molliña, molliña, na túa cariña. Mollón, mollón, no teu carón. Cóllense as mans do neno ou da nena e, con elas, acaríñanse alternativamente... Ler máis
Xabón xirigato, xabón xarelo, ¡déixate de xoldas, xabón! ¿Escorregaches, Simón? Recítase mentres os/as pícaros/as lavan as mans cun xabón esvaradío. Eva e Manolo, do... Ler máis
Alto cabalo que vas para Leiro, que levas a filla de Pepe o leiteiro. Eva Otero, Rianxo Ler máis
Rebe, rebe, reberrola, ¿quen te ha de calentare? Túa nai vai no muíño e teu pai vaina “buscare”. O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
Heille de dar a meu neno cocidiño con repolo, as orellas dunha pulga, as costelas dun piollo. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
– Isto que son orellas ou campás? – Campás. – As campás hai que tocalas ¡Din, dan! ¡Din,dan! – Isto que son... Ler máis
Ris, ras aparta “pa” alá que perdo o compás. O adulto colle o/a neno/a no colo e abanéao para os lados. Ó... Ler máis
-¿Quen é ese que anda no postigo? – Meu maridiño deitado comigo, arrunrún. – ¿Quen é ese que peta á ventá? –... Ler máis
Deixa unha resposta