Río Miño
Río Miño,
vai caladiño,
non me espertes
o meu meniño.
Río Miño,
vai caladiño,
non me espertes
o meu meniño.
M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…”
Heille de dar a meu neno cocidiño con repolo, as orellas dunha pulga, as costelas dun piollo. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
O meu neno está durmindo e hai que andar “devagare”, pois se non o coitadiño esperta e rompe a “chorare”. M. Barrio –... Ler máis
-¿Quen é ese que anda no postigo? – Meu maridiño deitado comigo, arrunrún. – ¿Quen é ese que peta á ventá? –... Ler máis
Titiritiña, titiritolo, o que non come non ten barrigola. Titiritiña, titiritón, o que non come non ten barrigón. Kiwita (máis…) Ler máis
A serriña serra, ti polo mar e eu pola terra. Ler máis
Orelliña, vaite á leña. Que chova, que neve, non veñas sen ela. A persoa maior colle cos dedos a orelliña do/a neno/a... Ler máis
Pon, pon, pon a lancha de Beceiro, pon, pon, pon vira patas “pra” arriba, pon, pon, pon, cargada de carbón, pon, pon, pon, na ría de... Ler máis
Eh, meniño, eh, vai papá na vila, vai mercar café. M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…” Ler máis
Xabón xirigato, xabón xarelo, ¡déixate de xoldas, xabón! ¿Escorregaches, Simón? Recítase mentres os/as pícaros/as lavan as mans cun xabón esvaradío. Eva e Manolo, do... Ler máis
Ris, ras aparta “pa” alá que perdo o compás. O adulto colle o/a neno/a no colo e abanéao para os lados. Ó... Ler máis
Deixa unha resposta