Potiquiña, poticar
Potiquiña, poticar.
Este xogo sen pecar.
Potiquiña, poticar.
Este xogo sen pecar.
Este recitado acompaña o xogo do sarillo, que pertence ó grupo dos xogos de habilidade con pelouros ou coias. Participan como mínimo dúas persoas e máximo dez. Utilízanse catro coias. Primeiro lánzanse dúas ou tres coias ó aire e tentan collerse cunha man. Cóntanse as veces que se fai. O normal é facer 50 ou 100. Cando cae algunha coia pérdese. Despois xógáse ó sarillo, que consiste en que das catro coias só se lanza unha. Mentres esa coia permanece no aire, coa man que a vai recoller móvense as outras coias. É o momento en que se canta:”Potiquiña, poticar…” Unha coia hai que facela pasar entre os dedos da outra man, que fan unha especie de ponte. Outra hai que lanzala de maneira que toque o nariz, etc.
Mónica de Escornabois-Trasmiras-Ourense
– Pita cega, ¿que perdiches? – Unha agulla e un dedal. – Dá tres voltas ó redor que xa os atoparás. Unha, dúas... Ler máis
Conta xusta rematada -dixo o cura da Gulada- son tres porcos, seis touciños, doce patas, tres fociños, seis orellas e tres rabos, que son trinta, ben contados. Aroa, de Salvaterra de... Ler máis
Botón, botón da bota boteira: ¡Chirivitón, vaite con ela! Paxuriña Limón, de Comesaña – Vigo Ler máis
Heime de fartar ata estoupar. Come, come, gran lambón; ten conta co rebentón. Roberto Mellid, de Miño Ler máis
Didín do charramusquín, alza, rabo de cuco, cando o rei por aquí pasou todas as aves convidou menos unha que deixou. Ler máis
– ¿Canto pesas? – Cen artesas. – ¿Canto vales? – Cen “reales”. – Tírate alá que non os vales. M. Barrio – Bouza Brey:... Ler máis
Pita cega que perdiches un dedal, espera por el que aí che vai. M. Barrio – X. Taboada: “Etnografía…” Ler máis
Nun caixón hai catro gatos: un, dous, tres e catro. Cortizas, Antón: ”Chirlosmirlos…” Ler máis
Dedín, dedín, dixo Roquín. Cando o rei pasou por aquí todas as aves convidou menos unha que quedou. M. Rico “Tantarantán…” Ler máis
Deixa unha resposta