Pola porta do tío Xan

Burlas, disparates e mentiras

Pola porta do tío Xan
pasa o can do tío Miguel,
cunhas polainiñas novas
forradiñas de papel.

Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…”

Era un bo día de noite. O sol cos seus raios xeaba a terra e eu só , con dous dos... Ler máis

– ¡Xa comín! – ¡Xacomín era gaiteiro! – ¡E Xabebín, tamborileiro! Cando o meniño/a non quere comer máis e di: “¡Xa comín!”,... Ler máis

Teño uns zapatiños novos ferrados con chocolate e as biqueiras son de azucre; ¡mire “usté” que disparate! Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis

O pisco e mais a carriza trataron unha bailada: cando o pisco daba voltas a carriza punteaba. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis

Na banda de aló do río, ten meu pai un castiñeiro que dá castañas en maio, uvas brancas en xaneiro. Rico Verea, Manuel:... Ler máis

– ¿Canto son vinte e vinte? – “Cuarenta”. – “Cagallós pra” quen os quenta. – Quen os quenta non está “eiquí”. “Cagallós pra”... Ler máis

– ¿Unha, dúas, tres e…? – Catro. – ¡Tíralle do rabo ó gato! Mini e Mero Ler máis

Unha vez era unha muller e un cesto e non sei máis “desto”. Unha vez era unha muller e unha canada e... Ler máis

Polo mar abaixo vai unha raposa, leva o cu rachado, non hai quen llo cosa. Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” (máis…) Ler máis

– ¿Dóeche a barriga? Dálle cunha estriga. Se a estriga é mol dálle cun fol. Se o fol é duro dálle cun bandullo. M. Barrio... Ler máis

BENVID@ A ORELLA PENDELLA