Polo mar andan as lebres
e polo monte as anguías.
Os peixes polas labradas
cóllense con “angarillas”.
Vámonos de aí, meniña,
que todos van... Ler máis
Xan do Outeiro ten un can
que lle chaman Capitán.
Tamén ten unha cadela
que lle chaman Micaela.
Tamén ten un boi
que lle... Ler máis
Febreiriño corzo,
cos seus vinte e oito,
se dura máis catro,
non queda can nin gato,
nin rato dentro do burato.
Esther, de Ourense
... Ler máis
– ¿Como te chamas?
– Come castañas.
– ¿E de apelido?
– Caldo cocido.
M. Barrio
(máis…)
Ler máis
Se vou a Bueu nun bou vou.
Se non vou a Bueu nun bou non vou.
Ler máis
Cando chove e quenta o sol,
anda o demo por Ferrol,
cargadiño de alfinetes,
para picarlles no cu ás mulleres.
Roberto, da Ponte... Ler máis
Arre, cabaliño.
Arre, burro, arre.
Arre, cabaliño,
que chegamos tarde.
Tres por riba,
tres por baixo,
ata que caias
do cabalo abaixo.
O/a neno/a cabalga na perna... Ler máis
Landrusiño
foi ó viño.
Rompeu o xerro
polo camiño.
Pobre do xerro,
pobre do viño,
pobre do cu
de Landrusiño.
San Pedro – Cangas
(máis…)
Ler máis
Que pensarei con esta (sinalando a fronte)
para encher este (estómago)
para que non traballe este nin este (os brazos).
Rézase persignándose.
Ler máis
Dinquirindín,
dinquirindán.
¿Quen morreu?
O sancristán.
¿Quen lle toca?
Seu irmán.
¿E con que?
Co rabo do can.
Unha persoa colle o/a neno/a polos brazos e outra... Ler máis
1 Comentario
Era a miña ávoa.