Dinquirindín,
dinquirindán.
¿Quen morreu?
O sancristán.
¿Quen lle toca?
Seu irmán.
¿E con que?
Co rabo do can.
Unha persoa colle o/a neno/a polos brazos e outra... Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/rosinha_foi_a_paris.mp3
Rosiña foi a París
nun cabalo gris
ó paso, ó trote,
ó galope, galope, galope.
O/a neno/a cabalga sentado na perna do adulto... Ler máis
Este meniño pequeno
quen o ha de aturular,
súa nai vai no muíño
e seu pai vai traballar.
Ea, ea, ea…
A nosa memoria-... Ler máis
Arronrón,
cascarrón.
A mamá,
na vendima.
O papá,
no carbón.
Cántase facendo énfase nas consoantes para durmir os pequenos.
Mercedes Fernández Rodríguez, do Saviñao
Ler máis
E que tes,
e que foi,
aí che vén teu pai
e mais a túa nai,
ah…
Ah, meniña, ah,
zapato no pé,
sardiña salgada
para o... Ler máis
Arre, bestiña,
á casa da madriña
a tomar a boliña
que está cocidiña.
Arre, bestón,
á casa de Antón
a tomar o bolón
que está cocedón.
Na... Ler máis
As cabras de Xan Barbeiro
todas van por un raseiro;
unhas brancas e outras negras
e outras monas das orellas.
M. Rico: “Tantarantán…”
Ler máis
Soniño, sono,
vente a este ollo,
pouquiño a pouco,
vénteme a estoutro.
O adulto vai acariñando os ollos do/a neno/a.
Ler máis
Pedro Chosco
e mais Langaña
andan xuntos á porfía.
Pedro Chosco anda de noite
e Langaña anda de día.
Tono, de Abelleira – Muros
... Ler máis
Esta testa “testaruda”.
Este ollo, irmán deste.
Este nariz, naricete.
Esta boca pide pan.
Este queixo queixarete.
¡Eira polo cabalete!
No último verso fai coma... Ler máis
Deixa unha resposta