O meu marteliño
O meu marteliño
de cabo de ferro
cinco “reás” me custou,
seis vale,
sete pido,
oito quero,
e o que dea novembro en dez lévao.
O meu marteliño
de cabo de ferro
cinco “reás” me custou,
seis vale,
sete pido,
oito quero,
e o que dea novembro en dez lévao.
M. Barrio – R. Artaza: “Da Nosa…”
Unha salve á lúa nova que non nos morda can nin cobra, que non nos caia dente nin moa. Muíños Ler máis
Os de Ourense mataron un burro, os da Coruña comérono “crudo” e os de Vigo mandaron recado que lles “gardaran” a punta do rabo. M. Barrio I.... Ler máis
Salouco trouco, vaite de min e métete noutro. Díselle aos nenos/as cando teñen un salouco (impo). Moncho, de Castrelos – Vigo (máis…) Ler máis
O “cutelo” é bo, cinco “reás” custou, seis ben os vale, sete dan por el, o que traia oito e ofreza nove lévao por dez. M.... Ler máis
– Como che vai, Sindo? – Ás veces chorando, ás veces rindo. Geni e Elena, de Alxén – Salvaterra Ler máis
Choupín choupiñeiro, dime onde está o teu compañeiro. Dito referido á recolleita de cogomelos na comarca valdeorresa, onde a especie máis... Ler máis
“¡Lavada ós tres días nada!” díxolle o millo á liñaza. E contestou ela: “¡Nugallanzón, un mes baixo o terrón e inda se vou,... Ler máis
– Por que non te cociches, verza? – Porque non me revolviches, besta. Dise para aprender que as verzas hainas que... Ler máis
– Tu e eu somos dous. – E o can e o gato, “cuatro”. Este dito serve para reforzar a unión... Ler máis
Este neno pequeniño, pequeniño coma un rato heino de levar á feira e vendelo por un pataco. Concha García: “Para dicir e facer” Ler máis
Deixa unha resposta