O meu marteliño
O meu marteliño
de cabo de ferro
cinco “reás” me custou,
seis vale,
sete pido,
oito quero,
e o que dea novembro en dez lévao.
O meu marteliño
de cabo de ferro
cinco “reás” me custou,
seis vale,
sete pido,
oito quero,
e o que dea novembro en dez lévao.
M. Barrio – R. Artaza: “Da Nosa…”
Choupín choupiñeiro, dime onde está o teu compañeiro. Dito referido á recolleita de cogomelos na comarca valdeorresa, onde a especie máis... Ler máis
Eu tiña dez canciños. Un non come nin bebe, non me quedan máis que nove. Dos nove que me quedaban, un comeu un... Ler máis
Manga rachada foi a Castilla e no camiño topou unha filla toda vestida de seda labrada porque era filla de Manga Castaña. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” (máis…) Ler máis
Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén seremos mellor. Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén ¡seremos peor! Ler máis
¡Arríncate nabo, que es do ano pasado! Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse... Ler máis
Os de Ourense mataron un burro, os da Coruña comérono “crudo” e os de Vigo mandaron recado que lles “gardaran” a punta do rabo. M. Barrio I.... Ler máis
O “cutelo” é bo, cinco “reás” custou, seis ben os vale, sete dan por el, o que traia oito e ofreza nove lévao por dez. M.... Ler máis
Unha salve á lúa nova que non nos morda can nin cobra, que non nos caia dente nin moa. Muíños Ler máis
Landrusiño foi ó viño. Rompeu o xerro polo camiño. Pobre do xerro, pobre do viño, pobre do cu de Landrusiño. San Pedro – Cangas (máis…) Ler máis
Bate, meu leite, na cántara nova con tres pelouriños e mais o da roda. Este dito acompaña o labor de bater o leite... Ler máis
Deixa unha resposta