O caracol
Caracol, col, col,
bota os cornos ó sol
que a túa nai e o teu pai
os botaron en Ferrol.
Caracol, col, col
bota os teus cornos ó sol.
Caracol, col, col
bota os corniños ó sol
para min e para ti,
para o rei que vén aquí,
que te veñen a matar
cun coitelo do mar.
Caracol, caracol,
bota os corniños ó sol
que se non te matarei
coa espadiña do rei.
Caracoliño,
bota os teus corniños fóra
que se non te matarei
coa espada do meu rei.
Caracola, caracola
bota os corniños de fóra,
que se non te matarei
coa espadiña do rei.
Deixa unha resposta