Xan Pericán,
a cabalo dun can,
o can era coxo,
tirouno nun toxo.
Xan Pericán berraba
e o can escapaba.
Rocío de Brues (Boborás)
Ler máis
Eu tiña dez canciños.
Un non come nin bebe,
non me quedan máis que nove.
Dos nove que me quedaban,
un comeu un... Ler máis
Carrapuchiña,
carrapucheira,
corre lixeira,
que se non corres,
lobolobeiro
chega primeiro.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
Benito, maldito,
matáchesme un pito
na fonte dos velos
con sete coitelos.
Benito a matar
o pito a gritar:
¡Cala, Benito,
que mas has de pagar!
A... Ler máis
Chorro morro
meu real,
saes ti
pola porta real,
sae sanuco
rabo de cuco,
sae labrar
e sementar
nas herbiñas
de Portugal.
M. Barrio M. Fabeiro Gómez: “Cancioneiro de... Ler máis
Novo
Pedriño Chosco estaba na cama.
Entráballe o sol por unha “ventana”
e pola outra entráballe o vento.
Pedriño Chosco estaba contento.
Díselle ó/á... Ler máis
Novo
– Tu e eu somos dous.
– E o can e o gato, “cuatro”.
Este dito serve para reforzar a unión... Ler máis
Manga rachada
foi a Castilla
e no camiño
topou unha filla
toda vestida
de seda labrada
porque era filla
de Manga Castaña.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
(máis…)
Ler máis
-¿Por que non “te” cociches, verza?
– Porque non me revolviches, besta.
Dise para aprender que as verzas hainas que revolver... Ler máis
– Deus cho pague, que é miolo.
– Dixo a vella polo bolo.
Dise para agradecer algún pequeno favor, pero de... Ler máis
Deixa unha resposta