O meu meniño é pequeno.
Heino de aprender a todo:
a amasar e a peneirar
e a que quente ben o forno.
M.... Ler máis
Té,
chocolate,
café,
para San Xosé,
que está maliño dun pé.
A función do dito é acariñar o/a meniño/a a quen se lle di:... Ler máis
Este foi ó monte,
este colleu leña,
este foi ós ovos,
este fritiunos
e este gordiño comeunos todos.
A nosa memoria- Marín
(máis…)
Ler máis
Heille de dar a meu neno
cocidiño con repolo,
as orellas dunha pulga,
as costelas dun piollo.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Ler máis
Dedín, dedín,
samarroquín,
rabo de rula,
mazarula,
cando o rei
por aquí pasou,
todas as damas
conquistou,
menos unha que
queedouuuuu.
A medida que se recita vanse tocando e... Ler máis
Serra, comadre,
serra, compadre,
na serreiriña do señor abade.
Ti coa lima
e eu coa serra
gañaremos cartiños coma terra.
Cóllese o bebé dos braciños,... Ler máis
E, neniño, e,
zapato no pé.
Sardiña salgada
“pró” noso Xosé.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
Arre ru, arre ru,
cunha tranquiña no cu.
Morrerán os vellos todos
quedaremos eu e “tu”.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
Esta testa “testaruda”.
Este ollo, irmán deste.
Este nariz, naricete.
Esta boca pide pan.
Este queixo queixarete.
¡Eira polo cabalete!
No último verso fai coma... Ler máis
As cabras de Xan Barbeiro
todas van por un raseiro;
unhas brancas e outras negras
e outras monas das orellas.
M. Rico: “Tantarantán…”
Ler máis
Deixa unha resposta