Súa nai vai no muíño
e seu pai non ten que darlle
e a meniña chora chora,
dálle que dálle.
A nosa memoria-... Ler máis
Este bico bicolán.
Esta boca come pan.
Este ollo pirulete.
¡Arráncate cabalete!
Puchinocativo, de Cervo
Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/orella_pendella_2.mp3
Orella pendella,
vai á leña,
se non vés de hora,
durmirás fóra
cos canciños
da túa dona.
M. Barrio – Revista Nós: “Arquivo…”
Ler máis
https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/este_ollinho_pimpilin.mp3
Este olliño pimpilín.
Este olliño pimpilán.
Este nariz narizán.
Esta boca pide pan.
Este queixo non llo dá.
¡Arríncate, cabalán!
Mentres di o recitado, o... Ler máis
-¿Foi o teu pai ós lobos?
– Foi.
– ¿Trouxo moitos?
– Trouxo.
– ¿Imos a eles?
– Imos.
Tense a criatura no colo e... Ler máis
Durme tu ben, meu meniño,
que teu pai vai no mercado;
hache de “traguer” as roscas
e un tiroliro furado.
M. Barrio –... Ler máis
Rebe, rebe, reberrola,
¿quen te ha de calentare?
Túa nai vai no muíño
e teu pai vaina “buscare”.
O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
Pon, pon, pon
a lancha de Beceiro,
pon, pon, pon
vira patas “pra” arriba,
pon, pon, pon,
cargada de carbón,
pon, pon, pon,
na ría de... Ler máis
“Dúrmete”, meu neniño,
“dúrmete”, meu meniño,
que aí vén o cocón
a levar os nenos
que non dormen, non.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Ler máis
Un/unha neno/a foi á carnicería
e díxolle á carniceira:
– Quero un anaquiño de carne.
– ¿Por onde? ¿Por aquí?
– Un pouquiño... Ler máis
Deixa unha resposta