Dinquirindín,
dinquirindán.
¿Quen morreu?
O sancristán.
¿Quen lle toca?
Seu irmán.
¿E con que?
Co rabo do can.
Unha persoa colle o/a neno/a polos brazos e outra... Ler máis
Este foi por leña.
Este foille axudar.
Este foi por un ovo.
Este fritiuno
e este gordo comeuno.
Mónica de Escornabois-Trasmiras-Ourense
Ler máis
Río Miño,
vai caladiño,
non me espertes
o meu meniño.
M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…”
Ler máis
Este foi ó monte,
este colleu leña,
este foi ós ovos,
este fritiunos
e este gordiño comeunos todos.
A nosa memoria- Marín
(máis…)
Ler máis
Heille de dar a meu neno
cocidiño con repolo,
as orellas dunha pulga,
as costelas dun piollo.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Ler máis
– Cu, cu.
– Tapa o cu
– Tápao “tu”,
tápao “tu”,
tápao “tu”.
Cando canta o cuco fáiselle o eco. O cuco di:... Ler máis
-¿Foi o teu pai ós lobos?
– Foi.
– ¿Trouxo moitos?
– Trouxo.
– ¿Imos a eles?
– Imos.
Tense a criatura no colo e... Ler máis
A linda Barboriña
tiña a boca pequeniña
e os ollos “moxinetes”:
“escápate”, Pauletes.
M. Barrio – X. Taboada Chivite: “Etnografía Galega”.
Ler máis
Rivi, rivi, rivirola,
se non queres calar, chora.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Ler máis
Pon, pon, pon
a lancha de Beceiro,
pon, pon, pon
vira patas “pra” arriba,
pon, pon, pon,
cargada de carbón,
pon, pon, pon,
na ría de... Ler máis
Deixa unha resposta