Esta leira é túa?
– Esta leira é túa?
– É.
– E esta?
– Tamén.
– Pois… arrinca este marco!
– Esta leira é túa?
– É.
– E esta?
– Tamén.
– Pois… arrinca este marco!
O adulto colle entre os seus dedos indicador e medio as fazulas (leiras) do/a neno/a. Primeiro unha e despois a outra. Cando di “¡arrinca este marco!” fai coma quen que lle arrinca o nariz cos devanditos dedos e introduce entre eles o seu propio pulgar.
A orixe deste dito está ligada á distribución e ó valor tradicionais da propiedade da terra en Galicia.
Canta, neniño, canta, que te hei de levar á santa. chora, neniño, chora, que tes un chorar que namora. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Aperta, aperta, corazón de “manteca”. Díselle ó/á neno/a para lle pedir un bico ou mentres se lle dá. Virtu de Melide (máis…) Ler máis
– ¿Como te chamas? – Come castañas. – ¿E de apelido? – Caldo cocido. M. Barrio (máis…) Ler máis
Home que estás detrás da porta cos pés na lama, vaite de aquí, que está o pai do neno na... Ler máis
– Dimas e damas foron ó mar Dimas caeu, ¿Quen quedou? – Damas. – Pois, tómaas. Cando o/a neno/a di “damas” o adulto dálle unha... Ler máis
Pequeniño, “Mai-grandiño”, Pai de todos, Furabolos e “Mata-pollos”. Angélica, de Mondoñedo Ler máis
– ¿Acórdache a corda? – ¡Acorda a corda! Amelia de Forcarei. Ler máis
Durme, meu neno, durme, durme, meu pequeniño, que teu pai ha de traerche da ribeira un paxariño. M. Barrio – J. Casal y... Ler máis
Non te troco, meu meniño, non te troco, meu amor, nin pola prata da lúa, nin polo ouro do sol. M. Barrio –... Ler máis
A, e, i, o, u, azoutiñas no teu cu. O adulto vaille dando azoutiñas ó/á neno/a mentres recita. M. Barrio – Francisco... Ler máis
Deixa unha resposta